Najnowsze artykuły
- ArtykułySpecjalnie dla pisarzy ta księgarnia otwiera się już o 5 rano. Dobry pomysł?Anna Sierant64
- ArtykułyKeith Richards, „Życie”: wyznanie człowieka, który niczego sobie nie odmawiałLukasz Kaminski2
- ArtykułySzczepan Twardoch pisze do prezydenta. Olga Tokarczuk wśród sygnatariuszyKonrad Wrzesiński32
- ArtykułySkandynawski kryminał trzyma się solidnie. Michael Katz Krefeld o „Wykolejonym”Ewa Cieślik2
Popularne wyszukiwania
Polecamy
Tadeusz Bobrowski
Źródło: wikipedia
3
7,3/10
Pisze książki: biografia, autobiografia, pamiętnik
Urodzony: 19.03.1829Zmarły: 29.01.1894
Polski właściciel ziemski z Ukrainy, wuj i wychowawca Józefa Teodora Korzeniowskiego - Conrada, wychowawca dyplomaty Jana Perłowskiego. Autor pamiętnika, będącego źródłem do dziejów szlachty polskiej Podola, Wołynia i Ukrainy, szczególnie dla okresu pomiędzy powstaniami styczniowym i listopadowym.
Ukończył studia na wydziale prawa w Kijowie, uzyskał magisterium z prawa międzynarodowego.
Należał do grupy optującej za oczynszowaniem chłopów pańszczyźnianych.
Wcześnie pozbawiony rodziny Bobrowski bardzo zajął się sprawą swojego siostrzeńca, syna Eweliny z Bobrowskich Korzeniowskiej, późniejszego powieściopisarza. Jeszcze przed śmiercią swojego ojca w roku 1869, w latach 1866-67 Józef był pod opieką Tadeusza. Początkowo był niechętny pomysłowi służby morskiej siostrzeńca.
Od tego czasu widywał się z nim zaledwie cztery razy, ale prowadzili oni obszerną korespondencję. Józef otrzymywał od niego także pomoc materialną, obie jego książki autobiograficzne zawierają ciepłe wspomnienia o Bobrowskim, który był podstawowym kontaktem Conrada w Ojczyźnie oraz ważnym dla niego autorytetem.
Ukończył studia na wydziale prawa w Kijowie, uzyskał magisterium z prawa międzynarodowego.
Należał do grupy optującej za oczynszowaniem chłopów pańszczyźnianych.
Wcześnie pozbawiony rodziny Bobrowski bardzo zajął się sprawą swojego siostrzeńca, syna Eweliny z Bobrowskich Korzeniowskiej, późniejszego powieściopisarza. Jeszcze przed śmiercią swojego ojca w roku 1869, w latach 1866-67 Józef był pod opieką Tadeusza. Początkowo był niechętny pomysłowi służby morskiej siostrzeńca.
Od tego czasu widywał się z nim zaledwie cztery razy, ale prowadzili oni obszerną korespondencję. Józef otrzymywał od niego także pomoc materialną, obie jego książki autobiograficzne zawierają ciepłe wspomnienia o Bobrowskim, który był podstawowym kontaktem Conrada w Ojczyźnie oraz ważnym dla niego autorytetem.
7,3/10średnia ocena książek autora
6 przeczytało książki autora
24 chce przeczytać książki autora
1fan autora
Zostań fanem autoraSprawdź, czy Twoi znajomi też czytają książki autora - dołącz do nas
Książki i czasopisma
- Wszystkie
- Książki
- Czasopisma
Najnowsze opinie o książkach autora
Listy do Conrada Tadeusz Bobrowski
8,0
To kolejny efekt remanentów w mojej biblioteczce. Nie jest to specjalnie popularna książka. Nie było jej do tej pory na LC. Ja też jakoś po nią nie sięgałam, a zakupiłam ją już dawno temu. Chyba sobie założyłam, ze to będzie nieciekawa lektura. Bardzo niesłusznie jak się okazje. Listy Tadeusza Bobrowskiego, wuja słynnego pisarza powinny być nie lada gratką dla miłośników Conrada. Pisane piękną polszczyzną przynoszą wiele ciekawych informacji o ówczesnej Polsce i samym pisarzu oczywiście. To głównie dzięki wsparciu moralnemu i finansowemu wuja Conrad był w stanie przetrwać na obczyźnie. Z listów wyłania się zresztą postać Tadeusza Bobrowskiego jako męża opatrznościowego całej rodziny Bobrowskich, człowieka mocno stąpającego po ziemi, ceniącego wykształcenie i uczciwą pracę. Szkoda, że nie zachowały się listy pisarza do wuja.
Książka jest solidnie wydana. Pani Różą Jabłkowska obudowała to wszystko przypisami, mamy indeks nazwisk i ciekawe dodatki. Zainteresowanych twórczością i życiem Conrada zachęcam do przeczytania książki.
Pamiętnik mojego życia, t.1 Tadeusz Bobrowski
6,8
Pamiętnik ziemianina żyjącego w XIX wieku na kresach. Masa anegdot, drobnych szczegółów pokazujących życie tego czasu. Nieco archaiczny i zawiły styl nie przeszkadza, a lepiej pozwala się wczuć w epokę. Niesamowita pamięć, galeria postaci uchwyconych dosyć zręcznie. Kiedy żyjemy we współczesnym społeczeństwie dosyć egoistycznych indywidualistów, zaskakuje nas widzenie świata skupione na innych. Autor opisując szkołę bardzo mało miejsca poświęca sobie. Jego wspomnienia to nauczyciele i koledzy. Nawet wtedy, gdy opisuje, jak zawierał małżeństwo, to też nic prawie nie wiadomo o jego uczuciach, za to całe mnóstwo o pannie, jej rodzinie, okolicznościach. I nie jest to chyba tylko sprawa skrytości czy dyskrecji autora.