Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Książka ta jest zwykłym zabijaczem czasu, w sam raz na jakieś wolne popołudnie. To lektura lekka, raczej płytka i niewymagająca, przepełniona po brzegi sportem, na który autorka kładzie duży nacisk. Są tu liczne futbolowe żarty czy metafory, trochę różnych taktyk, kilka nazwisk ważniejszych sportowców tej dziedziny. Dzięki przypisom można dowiedzieć się czegoś nowego i ciekawego.  Książka zapowiadała się ciekawie, niestety trochę się rozczarowałam. Związek Jordan i Ty'a to najbardziej mdłe, denerwujące i nierzeczywiste przedstawienie miłości, z jakim spotkałam się do tej pory. No i mamy tu kolejny klasyczny trójkąt, tylko że w słabym wydaniu. Fascynacja głównej bohaterki nowym rozgrywającym mija, kiedy jej przyjaciel Sam wyznaje jej, co do niej czuje. A ta od razu leci z nim w ślinkę, nie myśląc o chłopaku u boku. Później Jordan wraca do Ty'a i tak to wygląda. Główna bohaterka jest niezdecydowana, zagubiona i nieszczera w swych uczuciach, a przy tym niezwykle irytująca.  Jedynym elementem, który naprawdę mi się podoba, jest to, że autorka w fajny sposób pokazuje, że marzenia są ważne. Że niezależnie od płci i przeciwności losu powinno się realizować swe cele. Miranda Kenneally łamie stereotyp kobiety jako słabej płci i przesyła komunikat do seksistów, że również dziewczyna może być dobra w czymś typowo męskim. Zaznacza również, że czasem, aby osiągnąć zamierzony cel, trzeba zrezygnować z czegoś, co wydaje nam się najkorzystniejszą opcją na rzecz innej.