Jesteśmy społecznością, która kocha książki

ciężko mi zebrać myśli po tej lekturze, ale spróbuję może zacznę od zalet: W książce autorka odnosi się do cnót chrześcijańskich, chociaż interpretuje je płytko. Co jest zatem tą potęgą kobiecości? Bycie tym, czym mężczyzna chce byśmy były. Na poparcie swoich tez przytacza przykłady z literatury i z życia. Najbardziej zapadł mi w pamięć przykład o kobiecie, która miała palącego papierosy małżonka i wysyłała go do piwnicy, by tam oddawał się swojemu nałogowi. Jednak pod wpływem lektury zrozumiała swój błąd i ze łzami w oczach przeprosiła męża za swoje zuchwałe zachowanie, bo przecież może być kim chce i robić co chce, a ona nie ma prawa go zmieniać. Po tym okazaniu skruchy i akcie pokory mąż wyznał, że bardzo ja kocha i żyli długo i szczęśliwie... albo jak mąż zostawił kobietę dla prostytutki, ale ona doznała oświecenia pod wpływem lektury książki i zaczęła się kobieco ubierać i malować. Mąż wrócił do niej, a ona rzuciła pracę by mieć więcej czasu dla rodziny. Ogólnie autorka odradza kobietom pracę zawodową, bo unieszczęśliwia ona przede wszystkim mężczyznę i dzieci, ale też samą kobietę. A tak na poważnie, to ta książka nie jest warta zainteresowania i poświęcenia jej czasu. Jeśli szukasz istoty kobiecości, to tu jej nie znajdziesz. Tylko nie wiem co z tą potęgą w tytule, może chodzi o jakiś nonsens?