Najnowsze artykuły
- ArtykułyTu streszczenia nie wystarczą. Sprawdź swoją znajomość lektur [QUIZ]Konrad Wrzesiński1
- ArtykułyCzytamy w weekend. 10 maja 2024LubimyCzytać315
- Artykuły„Lepiej skupić się na tym, żeby swoją historię dobrze opowiedzieć”: wywiad z Anną KańtochSonia Miniewicz1
- Artykuły„Piszę to, co sama bym przeczytała”: wywiad z Mags GreenSonia Miniewicz1
Popularne wyszukiwania
Polecamy
Alex Hunter
Znany jako: Marcin DorZnany jako: Marcin Dor, Aleksander Minkowski, Adrian Czobot
6
6,4/10
Pisze książki: literatura młodzieżowa, literatura dziecięca
Urodzony: 27.02.1933Zmarły: 07.03.2016
Polski pisarz, reportażysta i scenarzysta filmowy.
W okresie wojny przebywał z rodzicami na zesłaniu w położonej na dalekiej Północy w obrębie ZSRR republice Komi, z której wspomnienia zawarł w książce "Droga do Niury" (1964) oraz w pierwszym rozdziale wydanej w 1966 książki Gruby. W 1951 ukończył III LO we Wrocławiu. Ukończył filologię rosyjską na UW.
Debiutował w 1956 na łamach tygodnika Przegląd Kulturalny jako prozaik. W 1959 Jerzy Jarocki wystawił w Teatrze Śląskim im. Wyspiańskiego w Katowicach jego sztukę Fałszerz i jego córka, napisaną wspólnie z Eugeniuszem Kabatcem. W latach 1954–1957 związany z redakcją "Po Prostu". Od 1958 do 1961 pracował jako reportażysta w prestiżowym tygodniku "Świat",wraz z Lucjanem Wolanowskim, Wiesławem Górnickim, Aleksandrem Ziemnym, Marianem Brandysem i Kazimierzem Dziewanowskim, z którym opublikował wspólnie tom reportaży ze ZSRR pt. Pięć tysięcy kilometrów przyszłości (wyd. Iskry, 1961). W latach 1969–1972 przebywał w USA jako wykładowca w Columbia University oraz w Hunter College. W latach 1982–1984 redaktor tygodnika "Tu i teraz". W latach 1991–1998 Redaktor naczelny tygodnika "Skandale", później "Nowe Skandale" i "Bez Pardonu". Od 1978 do 1994 prezes polskiej sekcji IBBY - Światowej Rady Książki dla Młodych. Prezes zarządu Fundacji Korczakowskiej ODRODZENIE, mającej na celu zbudowanie w Polsce międzynarodowej wioski dziecięcej. W latach 1964–1990 działacz PZPR. Mieszkał w Warszawie.
Część książek z cyklu Tropiciele złoczyńców (o przygodach Marty Patton) wydał pod pseudonimem "Alex Hunter".
W okresie wojny przebywał z rodzicami na zesłaniu w położonej na dalekiej Północy w obrębie ZSRR republice Komi, z której wspomnienia zawarł w książce "Droga do Niury" (1964) oraz w pierwszym rozdziale wydanej w 1966 książki Gruby. W 1951 ukończył III LO we Wrocławiu. Ukończył filologię rosyjską na UW.
Debiutował w 1956 na łamach tygodnika Przegląd Kulturalny jako prozaik. W 1959 Jerzy Jarocki wystawił w Teatrze Śląskim im. Wyspiańskiego w Katowicach jego sztukę Fałszerz i jego córka, napisaną wspólnie z Eugeniuszem Kabatcem. W latach 1954–1957 związany z redakcją "Po Prostu". Od 1958 do 1961 pracował jako reportażysta w prestiżowym tygodniku "Świat",wraz z Lucjanem Wolanowskim, Wiesławem Górnickim, Aleksandrem Ziemnym, Marianem Brandysem i Kazimierzem Dziewanowskim, z którym opublikował wspólnie tom reportaży ze ZSRR pt. Pięć tysięcy kilometrów przyszłości (wyd. Iskry, 1961). W latach 1969–1972 przebywał w USA jako wykładowca w Columbia University oraz w Hunter College. W latach 1982–1984 redaktor tygodnika "Tu i teraz". W latach 1991–1998 Redaktor naczelny tygodnika "Skandale", później "Nowe Skandale" i "Bez Pardonu". Od 1978 do 1994 prezes polskiej sekcji IBBY - Światowej Rady Książki dla Młodych. Prezes zarządu Fundacji Korczakowskiej ODRODZENIE, mającej na celu zbudowanie w Polsce międzynarodowej wioski dziecięcej. W latach 1964–1990 działacz PZPR. Mieszkał w Warszawie.
Część książek z cyklu Tropiciele złoczyńców (o przygodach Marty Patton) wydał pod pseudonimem "Alex Hunter".
6,4/10średnia ocena książek autora
337 przeczytało książki autora
146 chce przeczytać książki autora
10fanów autora
Zostań fanem autoraSprawdź, czy Twoi znajomi też czytają książki autora - dołącz do nas
Książki i czasopisma
- Wszystkie
- Książki
- Czasopisma
Najnowsze opinie o książkach autora
Marta Patton i klątwa Jokasty Alex Hunter
6,4
Namieszane i to jak! Tylu podejrzanych, tyle niewiadomych. Ostatecznie wszystko okazuje się mieć dużo sensu. I o dziwo nawet „nadprzyrodzone” zjawiska mają jasne wytłumaczenie. Tropiciele złoczyńców są odważni, ale też bardzo lekkomyślni. Zwłaszcza Marta. Dość próżna, bardzo pewne siebie. Niby rozwiązują zagadki dla większego dobra, ale jakoś nie przeszkadza im wykorzystywanie innych do osiągnięcia celu. Z ich winy zginął człowiek, a inny wpadł w spore tarapaty. Mimo wszystko lektura była ekscytująca i ciężko było jasno wydedukować co, kto i dlaczego. Przewidywalne nie było, przynajmniej w jakiejś części, a to się chwali!
Ostatnia wola Williama Samsona Alex Hunter
6,4
Ta lektura to sentymentalny powrót do nastoletnich wakacji. Opowiada o trójce przyjaciół, którzy są tropicielami złoczyńców- ich grupa rozwiązuje detektywistyczne zagadki.
Na początku rudzielec Patryk, jest świadkiem nieprzyjemnej sytuacji w supermarkecie, z udziałem jego sąsiadki i jej synka. Kradzieży, która nie mogła nią być. Ale to tylko jeden z incydentów, który przydarza się pani Samson. Tropiciele dostają zlecenie przyjrzenia się tym sprawą, ale wiele budzi ich też wątpliwości.
„Tajemnica do zbadania, czyli coś dla nas.”
Przydają się ich szczególne umiejętności: instynkt zieloonokiej Marty, która podoba się zarówno kulturyście Filipowi oraz hakerowi Patrykowi. Ale ona sprawia wrażenie, że lubi ich po równo. Kim jest facet z kucykiem i jaką odgrywa rolę?
Przy ponownym czytaniu i z perspektywy czasu dostrzegam kilka rzeczy: przede wszystkim nastoletni bohaterowie mają dużo swobody od władzy rodzicielskiej i rzadko spędzają z dorosłymi czas. Realistycznie rzecz biorąc trudno uwierzyć w aż takie hakerskie zdolności Patryka (własno utworzone programy, które uzyskują dostęp do wszystkich baz danych). Co jednak nie zmienia faktu, że to letnia, lekka, wakacyjna, rozrywkowa powieść dla młodzieży, którą błyskawicznie się czyta i umila ona czas. Dla fanów młodzieżówek z wątkiem tajemnicy i pracy detektywistycznej- w sam raz!
„Może. Wtedy wszystko jest proste. Ale trzeba się upewnić.”