Jesteśmy społecznością, która kocha książki

„Szukając światła w nocy świata” to zbiór kilkustronicowych esejów na tematy religijne, kulturowe i polityczne. Mnogość poruszonych zagadnień uniemożliwia mi powiedzenie w tej minirecenzji choćby o jeden trzeciej z nich, więc powiem tylko jaki duch panuje w tej książce. Jest to oczywiście duch chrześcijaństwa, ale też duch konserwatyzmu i duch nauki. O tym ostatnim świadczy mnogość przypisów. Ks. profesor pochyla się nad tym, jak wygląda współczesny świat, wytyka jego absurdy i zepsucie i opowiada się za tzw. Opcją Benedykta, o której Dreher napisał całą książkę. Nie zapowiada się na „nowe średniowiecze", czyli powrót do starych dobrych czasów, gdzie ceniono cnoty, a nie antywartości i rzeczy całkowicie ulotne. Jedyne co może zrobić chrześcijanin, to „zamknąć się" w swojej enklawie i na swoim małym poletku, w ramach swojej społeczności, budować zdrową kulturę. Oczywiście jakby się zastanowić, to nie jest to strategia tylko dla chrześcijan. Również inne grupy światopoglądowe, które nie współbrzmią z powszechnym poststrukturalizmem i postmodernizmem, powinny tworzyć swoje małe „rezerwaty idei", ponieważ uchroni je to przed zwątpieniem i zgorzknieniem. Nie chodzi oczywiście o zupełne nieuczestniczenie w świecie zewnętrznym – po prostu warto mieć w nim namiastkę lepszego świata. Nie ze wszystkimi postawionymi tezami się zgadzam, czasami mam wrażenie, że ks. profesor przesadza, ale nie jest to przesada jakiegoś typowego księdza z jakiejś wiejskiej parafii, a uczonego filozofa. Stąd ta nawet czasem zbyt daleko posunięta krytyka ma swoje walory i zmusza do intelektualnych zmagań. Z pewnością nie jest to typowa „prawacka" paplanina, jakiej pełno na rynku wydawniczym, więc lekturę uważam za satysfakcjonującą.