Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Bardzo ciekawe eseje o literaturze. Punkty ciężkości: Gombrowicz i Schulz (zważywszy inne publikacje, autor zdaje się specjalistą od Gombra). Styl przejrzysty, podszyty jakąś mądrością i głębią spojrzenia. Tekst o Stasiuku też świetny: wyczuwa się głębię obserwacji socjologiczno-kulturowej. I najlepszy esej, tytułowy: w skrócie chodzi o pokrewny dryf religii oraz kultury wysokiej na kruchych i zagrożonych zatonięciem „tratwach” w odmętach oceanu, czyli nowego zachodniego społeczeństwa, które zdaje się już ani religii ani kultury nie potrzebować. Nawet jeśli teza budzi w nas opór, jest z pewnością inspirująca intelektualnie (ten sprzeciw trzeba w głowie jakoś uzasadnić i – wobec sugestywnej argumentacji autora – wcale nie jest to takie łatwe).