Najnowsze artykuły
- ArtykułyAgnieszka Janiszewska: Relacje między bliskimi potrafią się zapętlić tak, że aż kusi, by je zerwaćBarbaraDorosz2
- ArtykułyPrzemysław Piotrowski odpowiedział na wasze pytania. Co czytelnikom mówi autor „Smolarza“?LubimyCzytać3
- ArtykułyPięć książek na nowy tydzień. Szukajcie na nich oznaczenia patronatu Lubimyczytać!LubimyCzytać2
- Artykuły7 książek o małym wielkim życiuKonrad Wrzesiński40
Popularne wyszukiwania
Polecamy
Anvari
Znany jako: Anwari
3
7,5/10
Pisze książki: literatura piękna, poezja
Urodzony: 01.01.1126Zmarły: 01.01.1189
Anvari (ur. jako Auhadaddin Ali ibn Mohammad Khavarani) - perski poeta.
Urodził się na terenie dzisiejszego Turkmenistanu. Absolwent Instytutu Kolegialnego w Tun (obecnie Ferdous),gdzie studiował literaturę i przedmioty ścisłe. Jeden z największych klasyków poezji perskiej. Mistrz penegirycznej kasydy (kasyda to rodzaj wierszy bez podziału na strofy). Nadworny poeta władcy Seldżuków, Ahmada Sandżara (panował w latach 1118-1153). W Polsce z fragmentaryczną twórczością Anvariego można było się zetknąć dzięki książce pt. "W oazie i na stepie" (Wiedza Powszechna, 1958) oraz antologii "Drugi dywan perski" (Wydawnictwo Literackie, 1980).http://
Urodził się na terenie dzisiejszego Turkmenistanu. Absolwent Instytutu Kolegialnego w Tun (obecnie Ferdous),gdzie studiował literaturę i przedmioty ścisłe. Jeden z największych klasyków poezji perskiej. Mistrz penegirycznej kasydy (kasyda to rodzaj wierszy bez podziału na strofy). Nadworny poeta władcy Seldżuków, Ahmada Sandżara (panował w latach 1118-1153). W Polsce z fragmentaryczną twórczością Anvariego można było się zetknąć dzięki książce pt. "W oazie i na stepie" (Wiedza Powszechna, 1958) oraz antologii "Drugi dywan perski" (Wydawnictwo Literackie, 1980).http://
7,5/10średnia ocena książek autora
34 przeczytało książki autora
102 chce przeczytać książki autora
1fan autora
Zostań fanem autoraSprawdź, czy Twoi znajomi też czytają książki autora - dołącz do nas
Książki i czasopisma
Najnowsze opinie o książkach autora
Drugi dywan perski Rumi
8,2
Druga część zbioru wierszy perskich poetów jest jeszcze bogatsza niż pierwsza. Mamy tu również większy zasięg geograficzny autorów ze względu na miejsce urodzenia, bo wzbogacony o współczesne Indie, Pakistan i Turkmenistan.
Motywy wierszy są typowe dla dawnej poezji perskiej: opisy urody ukochanej osoby, piękno przyrody, legendy o bohaterach czy przemijanie. Nowym ale za to widocznym elementem są wiersze wychwalające zalety wina. Świadczy to o otwartości i tolerancji, jakie panowały w Persji w początkach panowania islamu na jej terytorium. Strona graficzna przypomina mi tę z "Księgi tysiąca i jednej nocy"; zresztą wiersze też mają taki nieco baśniowy klimat.
Polecam wszystkim miłośnikom literatury bliskowschodniej z dawnych czasów (miałem dodać pięknych i spokojnych, ale przecież takie nigdy nie były).
Trzeci dywan perski praca zbiorowa
7,8
To już ostatni tom poświęcony poezji perskiej w tłumaczeniu Władysława Dulęby. „Trzeci dywan perski” może nie jest tak odkrywczy jak pierwszy, może nie tak olśniewający, jak drugi, ale jednak nadal trzyma odpowiedni poziom. Tym razem wybór wierszy dotyczy czasów nieco bardziej współczesnych, choć w tomiku znajdziemy oczywiście i wiersze w dobrze już znanym, średniowiecznym stylu (czarki wina, rubiny i cyprysy). Są to jednak utwory mniej znanych poetów perskich, a więc nie są one tak genialne, jak dzieła wielkich twórców z dwóch poprzednich tomów. Mimo to lektura tej pozycji nadal pozwala wyłuskać naprawdę wspaniałe wiersze, a przy okazji nieco zasmakować we „współczesnej” literaturze perskiej.
Z wyżej wymienionych powodów „Trzeci dywan perski” jest w mojej ocenie nieco nierówny. Kilka wierszy pod rząd bez większej „historii” i „tego czegoś”, leniwie więc przewracam kartki, by po chwili mruknąć z zadowoleniem - „o, a tu jest coś ładnego”. Tak w skrócie wyglądała moja „podróż” przez kolejne strony tego tomiku. Myślę, że wynika to przede wszystkim z materiału, który zebrał autor kompilacji. Dwa poprzednie tomy „przeczyściły” jego zbiory tłumaczeń z tego co najlepsze, więc na trzeci tom przypadły nieco mniej wartościowe utwory, choć nadal w pełni wyrażające ducha perskiej poezji. Warto też dodać, że jest to także efekt wpływu historii Persji po najeździe mongolskim, kiedy to twórczość poetycka nie cieszyła się już taką renomą jak wcześniej, a do głosu doszła religijna surowość i tendencja do unifikacji. Dopiero współczesność przyniosła pewne odrodzenie poezji irańskiej, choć w odmiennym już stylu.
Podsumowując. „Dywany perskie” okazały się bardzo wartościową lekturą, która odkryła przede mną zupełnie nieznany świat. To ciekawe doświadczenie sięgnąć po myśli ludzi sprzed setek lat, z zupełnie innej kultury, a jednak odkryć w nich uniwersalne piękno. Godny polecenia cykl zarówno dla miłośników poezji, jak i amatorów takich jak ja.