Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Pamiętnik Ruth Altbeker Cyprys jest utrwaleniem przeżyć pięknej, inteligentnej pani adwokat, która lata okupacji hitlerowskiej 1939-45 spędza w Warszawie. Oryginał wspomnień, pisany po polsku, na gorąco,tuż po wojennym koszmarze w 1946r.w Palestynie niestety zaginął i został odtworzony, a właściwie przetłumaczony na polski z tłumaczenia angielskiego. Wydany dopiero po śmierci autorki, pod koniec lat 70., ujrzał światło dzienne dzięki determinacji córek Ruth. Jest dokumentem o niebagatelnym znaczeniu dla utrwalenia zbrodni Holocaustu, strachu, walki, prześladowań których świadkiem i ofiarą jest dzielna, zdeterminowana matka małego dziecka, kobieta bystra i przebiegła, przewidująca i zachowująca zimną krew w najgorszych okolicznościach, której ocalenie jest możliwe, w moim przekonaniu (o czym autorka wspomina niechętnie) także dzięki funduszom które zamożna pani prawnik zdołała odłożyć na czarną godzinę. Pamiętnik Ruth jest pełen rozmaitych detali, osób, z którymi ma styczność (dla ich bezpieczeństwa nie podaje nigdy ich nazwisk a jedynie pierwszą literę ),miejsc, w których szuka schronienia. Niczym rasowa aktorka, by przetrwać wojenny koszmar, Ruta potrafi w magiczny sposób przeistoczyć w skromną guwernantkę albo prostą służącą kreślącą celowo zdania z błędami ortograficznymi, uwiarygodniając się tym samym przed pracodawcami. Te wszystkie strategie przetrwania prowadzą ją do szczęśliwego ocalenia i wyrwania ze szponów śmierci ślicznej córeczki Ewy.Ta pasjonująca, wciągająca lektura, świadectwo świadomego świadka tamtych okrutnych lat warta jest każdej poświęconej minuty. Główna, dominująca myśl, towarzysząca mi po pełnej napięcia lekturze to ta, że wojna zmienia człowieka na zawsze, jego relacje z bliskimi i jego samego jako człowieka, partnera, rodzica… Nikt ani nic nie jest już takie samo. Bo czy mogłoby być inaczej po tak wstrząsających przeżyciach?