Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Podana na zasadzie luźno powiązanych, lecz spójnych całościowo retrospekcji historia dzieciństwa i młodości poety, na których piętno odcisnęło zakłamanie (a może bardziej nieszczerość) bliskich, które zamiast chronić przed bolesną prawdą, doprowadziło do bolesnego starcia z rzeczywistością i wymusiło postawienie sobie przez autora pytań o wiele życiowych kwestii. Nie są to zwierzenia zaskakujące, gdyż wiele bardzo podobnych historii dzieje się pośród nas nawet dziś. Skutki zbędnych tajemnic i konspiracja wobec bliskich, szczególnie dzieci, nie zmieniły swoich właściwości od stuleci. Czytając tę książkę jesteśmy świadkami jednego z takich nieszczęść, udokumentowanego jednak w niezwyczajny, wyzbyty goryczy i liryczny sposób, co jakby automatycznie łagodzi odczucia, przynajmniej moje. Autor nie nastawia nas przeciwko komukolwiek, nie osądza, bardziej rozważa przy nas swoją przeszłość. Każdy może ocenić jego sytuację wedle własnej wrażliwości. Książkę doceniam za liryczność, pewną tragiczność i zaskakujące zakończenie, ale nie ucieknę przed tym, że przeszedłem przez nią bez większych emocji. Według mnie można przeczytać lub nie bez większych konsekwencji.