Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Z ortografią raczej Polacy nie mają problemu. Z interpunkcją jest dużo gorzej. Zwłaszcza, że w szkole mogli nie do końca douczyć i braki w interpunkcji były mniej karane niż w ortografii. Myślę, że w dużej części sami nauczyciele do końca nie wiedzieli, jak się z tym uporać. Jak my Polacy mamy pisać poprawnie interpunkcyjnie, skoro jest dużo niejasności? W samej książce jest tego dużo. Są przytaczane zdanie, w których przecinek jest poprawnie postawiony w różnych miejscach, a są też zdania nierozstrzygnięte. Przed lekturą tej książki przecinki wstawiałem mechanicznie i najczęściej błędnie, albo raz tak, raz inaczej. Teraz już robię mniej błędów interpunkcyjnych, ale podejrzewam, że ciągle robię. Kiedyś czytając lektury, zapamiętałem, że czasami przed "i" jest przecinek, czasami nie (a teraz dobrze jest przecinek przed drugim czy?). Niestety, nie zastanawiałem się skąd to się wzięło. Niestety Autor tak się zagłębia w niektóre przykłady, że można dostać ostrej sieczki mózgu, a potem jeszcze opisując, że to jest nierozstrzygnięte (!). Na pewno nie poprawia czytanie różnych książek, gdzie często jest interpunkcyjna dowolność. Karpiński zaleca gdzie można, i jest niejasność, to zamienić spójnik, łącznik (np. te nieszczęsne i w zdaniu wynikowym zastąpić więc). Myślę, że problemy z interpunkcją wzięły się od samego początku tworzenia jej zasad, a potem problemy się tylko nawarstwiały. Ktoś coś przegapił, ktoś nie dodał, itd. Ale ta książka, to nie tylko interpunkcja. Są w niej również podane zasady pisowni, ortografia i wymowa (dla znawców!). Dopóki nie przeczytałem książki nie wiedziałem, że niektóre słowa tak wymawiam, jak sugerował autor (a wymawiam). ;) Książkę polecam, chociaż można dostać od niej czasami bólu głowy (zwłaszcza w rozdziale o przecinku). ;)