Najnowsze artykuły
- ArtykułyTu streszczenia nie wystarczą. Sprawdź swoją znajomość lektur [QUIZ]Konrad Wrzesiński5
- ArtykułyCzytamy w weekend. 10 maja 2024LubimyCzytać339
- Artykuły„Lepiej skupić się na tym, żeby swoją historię dobrze opowiedzieć”: wywiad z Anną KańtochSonia Miniewicz1
- Artykuły„Piszę to, co sama bym przeczytała”: wywiad z Mags GreenSonia Miniewicz1
Popularne wyszukiwania
Polecamy
Ignacy Gogolewski
Źródło: Filmweb
2
5,4/10
Pisze książki: biografia, autobiografia, pamiętnik
Urodzony: 17.06.1931Zmarły: 15.05.2022
Aktor filmowy i teatralny, reżyser i scenarzysta, uznawany za jednego z ostatnich przedstawicieli „starego pokolenia” aktorów. Za wybitne zasługi w pracy artystycznej i osiągnięcia w działalności na rzecz rozwoju kultury odznaczony Orderem Odrodzenia Polski.
5,4/10średnia ocena książek autora
8 przeczytało książki autora
6 chce przeczytać książki autora
0fanów autora
Zostań fanem autoraKsiążki i czasopisma
- Wszystkie
- Książki
- Czasopisma
Najnowsze opinie o książkach autora
Wszyscy jesteśmy aktorami Ignacy Gogolewski
4,0
Książka wydana w 1991 roku, kiedy wszyscy w Polsce nagle zaczęli pisać, lub wyciągać z szuflad "tajne" zapiski, "zakazane" w PRL. Mocno przegadana i przeciągnięta. Napisana raczej na zamówienie - "bo pan znany, a my wydajemy wszystko wszystkim, proszę coś napisać".
Znam p. Ignacego osobiście, znam też jedną z jego partnerek i niestety, książka jest mocno nieszczera i ocenzurowana. Tak każdy narzekał na cenzurę za komuny, a jak przyszła demokracja i wolność, to nie każdy potrafił z niej skorzystać. Gogolewski skorzystał z autocenzury, przez co książka mocno traci na wartości.
Od Gustawa Konrada do... Antka Boryny Ignacy Gogolewski
6,8
Wywiad-rzeka z Ignacym Gogolewskim, obejmujący życie aktora do 2007 r. Właściwie jest to raczej rozmowa o jego rolach teatralnych i pracy, bo choć Jolanta Ciosek drąży, dopytuje, prowokuje, to Gogolewski unika jak może tematów swych byłych kobiet, dzieci i polityki.
Gogolewski jest artystą przedwojennym, o bardzo konserwatywnych poglądach na życie i teatr. Pozostawia wiele niedomówień na zasadzie "o zmarłych dobrze lub wcale", "nie wracajmy do tego", "nie wypada mówić" itp. Jednocześnie mocno krytykuje aktorstwo współczesne, sprowadzając je do roli udziału w reklamach i telewizyjnych show, czym - moim zdaniem - trochę upraszcza i spłyca. Wszak istnieje współczesna elita aktorska. Gogolewski jest bardzo przywiązany do przeszłości, o czym mówi wprost. Teraźniejszość i przyszłość to nie jego świat. Sztukę odbiera emocjonalnie, a nie intelektualnie, nie łączy spraw światopoglądowych z artystycznymi. W ogóle w jego życiu sprawy artystyczne są najważniejsze, przez co wielokrotnie wspominano w książce o samotnictwie Gogolewskiego. Aktor czuje się dobrze w samotności, nie nudzi się sam z sobą, a rodzina, ludzie, świat zewnętrzny był zawsze na drugim lub dalszym planie. Zresztą aktor mówi wprost, że wielokrotnie nie rozumiał i nie rozumie otaczającej go rzeczywistości.
Ciekawie Gogolewski i inni opowiadali o kontrowersyjnym epizodzie w życiu aktora - pracy artystycznej podczas stanu wojennego. Bardzo pięknie też mówi o PRL-u, którego nie przekreśla całkowicie, nie wartościuje wyłącznie w pozytywnym bądź negatywnym świetle. To aktor myślący.
Wkurzały mnie trochę jego bogobojne wstawki: jak to, że prowadzi rozmowy z Aniołami, jak całkowicie zdaje się na Opatrzność.
Ogólny obraz Gogolewskiego po tej lekturze: zakochany w sobie egocentryk, epigon teatru, który odchodzi.
Poza wywiadem są wspomnienia innych artystów o Gogolewskim, w większości wystawili mu laurkę.
Po wspomnieniach autorka zadała sobie trud wymienienia w kolejności chronologicznej wszystkich ról teatralnych i filmowych Gogolewskiego. Mrówcza praca.