Źródło: By Henry William Pickersgill (died 1875) - one or more third parties have made copyright claims against Wikimedia Commons in relation to the work from which this is sourced or a purely mechanical reproduction thereof. This may be due to recognition of the "sweat of the brow" doctrine, allowing works to be eligible for protection through skill and labour, and not purely by originality as is the case in the United States (where this website is hosted). These claims may or may not be valid in all jurisdictions.As such, use of this image in the jurisdiction of the claimant or other countries may be regarded as copyright infringement. Please see Commons:When to use the PD-Art tag for more information., Domena publiczna, https://commons.wikimedia.org/w/index.php?curid=6371192
Angielski publicysta polityczny i myśliciel, zaliczony do prekursorów anarchizmu, reformator pedagogiki. Był prezbiteriańskim pastorem, lecz odszedł od religii i zwrócił się ku pisarstwu. Pod wpływem lektury filozofów oświecenia takich jak Holbach, Helwecjusz i Rousseau porzucił studia i wyjechał do Londynu. Tam uczestniczył w spotkaniach kółek rewolucyjnych powstałych po rewolucji amerykańskiej. Przewodniczył klubowi intelektualistów, do którego należeli też jego żona Mary Wollstonecraft i początkujący powieściopisarze.
Godwin uważał, że prawa człowieka powinny pozwolić na stworzenie rządu odpowiadającego potrzebom wszystkich ludzi. Zastanawiając się zaś nad takim rządem doszedł do wniosku, że nie powinno go być w ogóle.
Anarchia była dla Godwina stanem chaosu społecznego. Z jego doktryny wynikało, że jest ona dla niego środkiem dla ostatecznego wyrugowania złych nawyków i skłonności zaszczepionych jednostkom przez państwo i stosowaną przez nie instytucjonalną przemoc. Anarchia była dla niego złem i nie mogła stanowić optymalnego sposobu bytowania dla człowieka, stanowiła jednak mniejsze zło niż wcześniej funkcjonująca struktura państwowa. Wierzył w naturalną skłonność jednostki do życia w pokoju i zgodzie, bezinteresowności i życzliwości.
William Godwin uważany jest również za twórcę tzw. koncepcji wolnej szkoły. Krytykując szkolnictwo państwowe (m.in. za tępienie samodzielności myślenia, bezrefleksyjne przekazywanie wiedzy czy stosowanie przemocy psychicznej wypaczającej charakter uczniów) doszedł do wniosku, że szkoły trzeba zreformować. Postulował w związku z tym model edukacyjny bez sankcji i ocen, gdzie uczniowie poszerzaliby swoją wiedzę i wrażliwość moralną głównie dzięki własnej aktywności, poprzez radosny kontakt z rzeczywistością Ta forma kształtowania się i emancypacji jednostki za sprawą edukacji i kontaktu ze społeczeństwem jest de facto skrajną formą liberalnego racjonalizmu.
Gdyby William Godwin miał tyle talentu, co naiwności, a naiwności tyle, ile talentu, byłby wyśmienitym literatem. Niestety, nie był nim.
Ten awanturniczy moralitet nie jest całkowicie pozbawiony powabu. Czyta się go bardzo gładko, do przełknięcia jest też żarliwa krytyka społeczna podbudowana odrobiną filozofii. Tragiczne losy bohaterów tej pesymistycznej powieści optymistycznego pisarza są jednak zanadto schematyczne.
Nie jestem w tym wypadku skłonny do pobłażliwości, gdyż jednowymiarowość jawi mi się jako zbrodnia za każdym razem, gdy pomyślę o zaletach właściwości przestrzennych przedmiotów oraz, nie ukrywam, ciał.