Najnowsze artykuły
- ArtykułyCzternaście książek na nowy tydzień. Silne emocje gwarantowane!LubimyCzytać2
- ArtykułyKsiążki o przyrodzie: daj się ponieść pięknu i sile natury podczas lektury!Anna Sierant6
- ArtykułyTu streszczenia nie wystarczą. Sprawdź swoją znajomość lektur [QUIZ]Konrad Wrzesiński45
- ArtykułyCzytamy w weekend. 10 maja 2024LubimyCzytać426
Popularne wyszukiwania
Polecamy
Jacques Burko
1
0,0/10
Pisze książki: poezja
Urodzony: 01.01.1933Zmarły: 23.03.2008
Jacques Burko (ur. 1933 w Warszawie, zm. 2008 w Paryżu) – w swojej osobistej historii, związanej z Historią, doświadczył bardzo wcześnie wygnania, zarówno geograficznego, jak i wygnania z języka, co wywołało u niego niezatarte wrażenie „bycia znikąd”: od 1939 r. do 1945 r. przebywa na Ukrainie i w Kazachstanie, postępująca sowietyzacja i antysemityzm przepędzają go w 1949 r. z Polski do Paryża. Nawet jeśli każde z tych wygnań przynosi ból, on umie wydobyć z niego słodycz, wpisać się w kolejne miejsca najlepiej jak potrafi, dzięki poezji i szczęściu, jakie przynosiło mu zamieszkanie w nowym języku.
Pragmatyzm kazał mu wybrać zawód inżyniera, ale w 1951 r. zaczyna pisać po francusku wiersze, w których pojawiają się wpływy Verlaine’a, Rimbauda, Appollinaire’a, Aragona. Od 1952 r. tłumaczy Tuwima, Puszkina i Majakowskiego dla tej, która stanie się później towarzyszką jego życia, aż do śmierci w 2008 r. Poznali się w Paryżu w młodzieżowej sekcji Bundu. Kiedy kończy karierę inżyniera, poświęca się tłumaczeniom z polskiego i rosyjskiego, przybliżając francuskim czytelnikom Ficowskiego, Herberta i Achmatową i wielu innych. Niemniej jego nostalgia za językiem polskim nie zna granic, mówi zresztą o swoich wierszach, że pozostają pod wpływem ojczystego języka: „Tłumaczę siebie na francuski. Nie z polskiego… ale z jacquesburkowskiego na francuski.” Publikacja jego francuskich wierszy w pierwszym języku przywraca go jemu samemu, to niczym powrót do domu.
Berthe Burko-Falcman
Pragmatyzm kazał mu wybrać zawód inżyniera, ale w 1951 r. zaczyna pisać po francusku wiersze, w których pojawiają się wpływy Verlaine’a, Rimbauda, Appollinaire’a, Aragona. Od 1952 r. tłumaczy Tuwima, Puszkina i Majakowskiego dla tej, która stanie się później towarzyszką jego życia, aż do śmierci w 2008 r. Poznali się w Paryżu w młodzieżowej sekcji Bundu. Kiedy kończy karierę inżyniera, poświęca się tłumaczeniom z polskiego i rosyjskiego, przybliżając francuskim czytelnikom Ficowskiego, Herberta i Achmatową i wielu innych. Niemniej jego nostalgia za językiem polskim nie zna granic, mówi zresztą o swoich wierszach, że pozostają pod wpływem ojczystego języka: „Tłumaczę siebie na francuski. Nie z polskiego… ale z jacquesburkowskiego na francuski.” Publikacja jego francuskich wierszy w pierwszym języku przywraca go jemu samemu, to niczym powrót do domu.
Berthe Burko-Falcman
0,0/10średnia ocena książek autora
0 przeczytało książki autora
0 chce przeczytać książki autora
0fanów autora
Zostań fanem autoraKsiążki i czasopisma
- Wszystkie
- Książki
- Czasopisma