Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Strasznie nierówna to książka. Chwilami pisana językiem tak prostym jakby skierowana była do uczniów historii na etapie gimnazjum, chwilami natomiast tak zawile i nazbyt szczegółowo, że można było się zgubić. Autorzy czasem wskakiwali bardzo głęboko w pewne szczegóły, o których wcześniej mowy nie było co z lekka oszałamiało. I musiałem się te kilkanaście akapitów cofać, żeby sprawdzić czy aby przypadkiem coś mi nie umknęło w rozpędzie czytania. Aczkolwiek tematyka książki ciekawa. Od zawsze ciekawiła mnie historia. Interesował mnie też temat wojen religijnych czy też prześladowań, wypraw krzyżowych, inkwizycji itp. Nieodmiennie zaskakiwało mnie, dziwiło, czasem wręcz przerażało jak bardzo religia połączona z ciemnotą umysłową potrafi doprowadzić do takich sytuacji, kiedy w imieniu tejże religii morduje się ludzi. Bo heretyk, bo poganin, bo czarownica, bo wyznawca innego kultu czy wierzący w innego boga. Po lekturze „Czarnej księgi inkwizycji” bardzo się cieszę, że jednak nie żyje w tamtych czasach. Ogólnie książka nie była zła, ale czasem traktowała temat po łebkach. Mam wrażenie, że rozdziały dotyczące Joanny D’arc i Galileusza były właśnie po takich łebkach pisane. Całość dobra, ale bez rewelacji. Szczerze mówiąc po tematyce książki spodziewałem się mocnej, czasem mrocznej i brutalnej pozycji. A nic takiego tu nie było, grzeczniutko, przykładnie, poprawnie politycznie wręcz. Szkoda. Bo procesy Inkwizycji raczej jednak takie nie były…