Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Kupiłam tę książkę trochę z myślą o swoich dzieciach (aby zobrazować im jak wyglądało dzieciństwo ich rodzicielki),trochę dla siebie – by poszperać we wspomnieniach, odkryć dawny świat na zdjęciach, przeżyć moment wzruszenia. Dzieci zainteresowane były średnio, raczej grzecznościowo , chociaż zwykle bardzo lubią moje opowieści o „tamtych czasach”. Ja - niby troszkę powspominałam, niby się uśmiechnęłam do tego czy innego wspomnienia (tarcze, fartuszki, saturatory),ale fala wzruszenia zdecydowanie nie nadeszła. Nie umiem nazwać tego, czego mi w tej książce brakuje, chyba jest to taki ogólny przerost formy nad treścią. Piękne wydanie (chociaż rysunki przedstawiające dziewczynkę w czerwonej sukience na każdej stronie średnio mi się podobają, bardzo monotematyczne),sztywna oprawa, kredowy papier - książka aż krzyczy o coś więcej. A treść dość banalna. Można było więcej. A może to po prostu tak, że wspomnienia dzieciństwa są niepowtarzalne, unikatowe dla każdego z nas? Może po prostu nie umiałam w książce znaleźć tego co było kwintesencją mojego dzieciństwa w tamtych czasach? Książkę odstawiłam na półkę i zastanawiam się czy dla moich dzieciaków nie napisać podobnych wspomnień z tamtego okresu, tylko własnych 