Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Lubię poezję, ale zdecydowanie nie w stylu absurdalnym. Poza tym co czwarty wiersz jest o kocie. Rymy są dziwnie dobrane, czasem wyraz jest przerwany w połowie, aby wersy się rymowały. Najbardziej przemówił do mnie wiersz o etykiecie, gdzie dwóch dżentelmenów angielskich trafiło na bezludną wyspę i nie mogli współpracować, gdyż nikt ich nie przedstawił. Na końcu zbioru było również kilka krótkich makabresek na pograniczu czarnego humoru, te również dostarczyły mi rozrywki, ale całość wypada słabo. Ostrzeżenie Ciocia Eliza wpadła do studni I tam spoczywa chyba od stu dni, Trzeba uważać więc, moi złoci, By się przypadkiem nie napić cioci.