Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Znakomita powieść historyczna. Akcja rozgrywa się w starożytnym Rzymie, obejmuje schyłek panowania Tyberiusza i początek panowania Kaliguli. Na tle innych, rozgrywających się w tej samej epoce powieści historycznych wyróżnia ją rozłożenie akcentów - autor koncentruje się nie na intrygach politycznych (a w każdym razie nie tylko na nich),ale na opisie samego stylu życia, tak rzymskiej elity, jak i rzymskiej biedoty. To, co napisałem powyżej może nie brzmieć zachęcająco, ale "Po nas choćby potop" czyta się bardzo dobrze. Akcja jest żywa i całkiem gęsta. Autor ma specyficzny styl - prowadząc narrację bardzo swobodnie przeskakuje pomiędzy różnymi postaciami, przedstawiając czytelnikowi nie tylko różne punkty widzenia, ale i stany emocjonalne poszczególnych bohaterów. Wprowadza to pewien chaos narracyjny i wymaga przyzwyczajenia się, niemniej wychodzi książce ca dobre, tym bardziej że Josef Toman wykonuje te przeskoki zręcznie. Najlepszym elementem powieści jest jednak z całą pewnością postać Tyberiusza - człowieka mądrego, lecz zgorzkniałego i nieszczęśliwego, jednocześnie okrutnego tyrana i światłego władcy, który na dobrowolnym wygnaniu dożywa swoich dni tęskniąc za Rzymem. Dla mnie stary cesarz kradnie show, a każda scena z jego udziałem to czyste złoto. Szkoda że, z oczywistych względów, w drugiej połowie książki Tyberiusz już się nie pojawia, chyba że pod postacią prześladującego Kaligulę wspomnienia.