Najnowsze artykuły
- ArtykułyCzytamy w weekend. 10 maja 2024LubimyCzytać282
- Artykuły„Lepiej skupić się na tym, żeby swoją historię dobrze opowiedzieć”: wywiad z Anną KańtochSonia Miniewicz1
- Artykuły„Piszę to, co sama bym przeczytała”: wywiad z Mags GreenSonia Miniewicz1
- ArtykułyOficjalnie: „Władca Pierścieni” powraca. I to z Peterem JacksonemKonrad Wrzesiński10
Popularne wyszukiwania
Polecamy
J. Arch Getty
1
6,4/10
Pisze książki: historia
Ten autor nie ma jeszcze opisu. Jeżeli chcesz wysłać nam informacje o autorze - napisz na: admin@lubimyczytac.pl
6,4/10średnia ocena książek autora
40 przeczytało książki autora
36 chce przeczytać książki autora
0fanów autora
Zostań fanem autoraKsiążki i czasopisma
- Wszystkie
- Książki
- Czasopisma
Najnowsze opinie o książkach autora
Jeżow. Żelazna pięść Stalina J. Arch Getty
6,4
Zaprezentowana biografia Nikołaja Jeżowa jest bardziej próbą uchwycenia przyczyn terroru, który nastał po zabójstwie Sergieja Kirowa, niż przestawieniem dziejów jednego z najbardziej znanych "katów" Związku Sowieckiego. Sam obraz życia "krwawego karła" jest tylko tłem dla autorów. Dużo więcej uwagi zostało poświęcone studium początków "machiny czystek", która dotknęła WKP(b),a której Jeżów był częścią. Autorzy próbują odpowiedzieć na pytanie, czy bez Stalina czystka byłaby możliwa, oraz czy wybór Jeżowa na "narzędzie zbrodni" był zaplanowany.
W świetle opinii i faktów zaprezentowanych w publikacji nie jest łatwo odpowiedzieć zwłaszcza na drugie pytanie.
Uważam, że autorzy niestety nie podołali zadaniu i "Żelazna pieść Stalina" staje się kolejnym, wtórnym przykładem, jak niezrozumiały nadal jest ten etap historii ZSRS.
Brakuje mi przede wszystkim większego poświęcenia czasu portretowi psychologicznemu Jeżowa. Według badaczy wszystko można sprowadzić do zwykłej pracowitości i zaangażowania szefa NKWD. Należy pamiętać, że takich ambitnych ludzi wówczas nie brakowało, a wydaje się wątpliwe by wszyscy oni byliby zdolni do osiągnięcia podobnego celu (z punktu widzenia Stalina). Dlatego oceniam omawianą biografię raczej jako przeciętną niż wyczerpującą temat.
Jeżow. Żelazna pięść Stalina J. Arch Getty
6,4
Amerykański historyk i Rosjanin, zastępca dyrektora zbiorów archiwalnych KPZR (komunistyczna partia w Związku Radzieckim),pokusili się o napisanie częściowej biografii Nikołaja Jeżowa. Zaznaczam – CZĘŚCIOWEJ.
Na okładkach książki* znaleźć można zdania: „zawrotna zbrodnicza kariera »Krwawego Karła«”, „Przez dwa lata ponura sława i wszechmocna pięść »Krwawego Karła« sięgała najdalszych krańców czerwonego imperium”, „Jego nazwisko stało się uosobieniem stalinowskiego terroru” i inne w tym samym stylu, umieszczone tam przez wydawcę.
Ja rozumiem, że wydawnictwo chce książkę sprzedać, ale nie akceptuję tego typu metod, to jest dość pokrętnego sugerowania treści (sensacyjnych i krwawych),których w książce nie ma. Za to jej autorzy określili się jasno:
„To nie jest książka o wielkiej czystce lat 30. w Związku Radzieckim. Na ile pozwalają ujawnione rosyjskie materiały archiwalne, temat ten został przedstawiony w licznych publikacjach zarówno starszych, jak i całkiem nowych. Celem tej książki jest przedstawienie losów Jeżowa do momentu objęcia stanowiska szefa NKWD w 1936 roku. Skąd wziął się Nikołaj Jeżow?”**
A co w tej książce znaleźć można? Dzieciństwo i młodość Jeżowa, służbę wojskową w czasie I wojny światowej, fizyczną pracę w fabrykach. Jako oficer polityczny Czerwonej Gwardii, Jeżow pracował także jako bolszewicki agitator w prowincjonalnych zakładach przemysłowych. W konsekwencji swojego oddania, zaangażowania i pracowitości, zajmował coraz bardziej znaczące stanowiska, początkowo na peryferiach (Kazachstan, Kirgizja),aby wreszcie trafić do Moskwy i stanąć na czele partyjnego systemu zarządzania kadrami.
Autorzy wielokrotnie i dobitnie podkreślają kilka istotnych cech Jeżowa: zdolność do ciężkiej pracy i poświęceń i to – przynajmniej w początkowym okresie – za bardzo niewielkie pieniądze, zaangażowanie i skuteczność w działaniu oraz nieomalże instynktowne zrozumienie spraw kadrowych, stanowiących, kto wie, czy nie najistotniejszy, element bolszewickiej administracji.
Gdyby nie zabójstwo Kirowa – autorzy książki wydają się być o tym przekonani – Jeżow mógłby dożyć spokojnie emerytury, jako zasłużony działacz partyjny, wybitny specjalista w zakresie problematyki kadrowej oraz szef Orgbiura, Orgraspriedu czy Raspriedotdieła (biura organizacyjne Komitetu Centralnego zajmujące się sprawami kadrowymi, rozdziałem zadań, obsadą stanowisk itp.).
Stalin, nie dowierzając lokalnej sekcji NKWD, zlecił nadzór nad śledztwem w sprawie śmierci Kirowa Jeżowowi. Ten wywiązał się z nowego zadania znakomicie, a to w konsekwencji po latach doprowadziło do powierzenia mu ludowego komisariatu spraw wewnętrznych ZSRR i tym samym szefostwa NKWD.
Oczywiście oprócz historii samego Jeżowa, w książce znaleźć można wiele rzetelnych informacji na temat umacniania się władzy bolszewików oraz początków państwa znanego nieco później i przez kolejne dziesięciolecia jako Związek Socjalistycznych Republika Radzieckich.
Minus tej pozycji zauważyłem tylko jeden: jest ona po prostu nudna.
--
* J. Arch Getty, Oleg W. Naumow – „Jeżow: żelazna pięść Stalina”, Amber 2008, przekład Grażyna Waluga, Jacek Złotnicki – teksty na okładkach.
** J. Arch Getty, Oleg W. Naumow – „Jeżow: żelazna pięść Stalina”, Amber 2008, przekład Grażyna Waluga, Jacek Złotnicki, strona 18.