Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Autor na wstępie i w zakończeniu forsuje szczytną ideę jakoby teraz "nastały inne czasy" i wzrosło znaczenie kobiet w obecnym świecie, dlatego należy im się nieco więcej uwagi niż to było dotychczas w beatlesowskim uniwersum. Jasne, pełna zgoda - tymczasem treść jego książki wcale nie oddaje tego szlachetnego stanowiska. Krótkie rozdziały dotyczące kolejnych żon (już bardziej sztampowo ułożyć treści się nie dało) bynajmniej nie wyczerpują tematu. To raczej zdawkowa przebieżka po zaledwie nielicznych wątkach bogatej historii Fab4 - gdyż zaiste nie ma tu zbyt wiele miejsca na opisy życia niewiast w oderwaniu od splendoru sławy u boku mężczyzn znanych ze swojej pracy). Autor zarzekał się, że wypełni luki po innych biografach Fantastycznej Czwórki, a tak naprawdę wziął to, co można było już przeczytać u poprzedników (nie robiąc im jednakowoż żadnej konkurencji),nie dodając jednocześnie niczego od siebie. Zresztą wystarczy spojrzeć na bibliografię, by stwierdzić, że nie bazował na zbyt rzetelnych źródłach, a w tekście głównym niejednokrotnie powoływał się na opinię niestety tych bardziej kontrowersyjnych pismaków. Dodać należy, iż sam nie przeprowadził wywiadu z ani jedną osobą dla celów niniejszej publikacji. Shapiro zarzeka się, że na dobrą sprawę żadna z łącznie 9 małżonek nie została potraktowana poważnie ani przez znawców tematu, ani zupełnych laików, tymczasem portrety, które nakreślił są zupełnie bezbarwne i pozbawione ciekawszej perspektywy. Nawet Yoko Ono i Linda Eastman, które z tego grona mogą pochwalić się najobszerniejszym "autonomicznym" dorobkiem artystycznym, i tak są sprowadzone do "przystawki" do *prawdziwych artystów* uosabianych przez członków najpopularniejszego zespołu muzycznego w dziejach. Tym bardziej pozostałe "zalegalizowane partnerki" po prostu giną w opisach tych czy innych wydarzeń jako bardziej lub mniej istotne tło dla sławnych małżonków. Bynajmniej nie znajdziemy tu pogłębionych portretów psychologicznych ani skrupulatnych analiz małżeńskiego pożycia ani mniej lub bardziej skomplikowanych odpowiedzi na pytania o rozpady pierwszych związków (ewentualnie "złotych recept na udane powtórne małżeństwo"). A wydawcy kusili intymnym wglądem, pośrednio sugerowali brutalne kulisty związków... Czyli po co to wszystko? W tym akurat wypadku można autora usprawiedliwić, niemniej jednak w książce o takim tytule można byłoby się spodziewać nieco więcej na temat kobiet, które prawie załapały się do elitarnego grona żon. O ile przygodne romanse oczywiście ciężko byłoby zliczyć i "usystematyzować" (w tak "lichej" pod kątem gabarytów publikacji zwłaszcza),tak z relatywnie niewielkim trudem można byłoby nakreślić grono mniej lub bardziej stałych dziewczyn muzyków. Doskwiera zwłaszcza niemal pominięcie w narracji narzeczonej Paula, aktorki Jane Asher. Zdaje się więc, że książka powstała raczej z cwanych, a nie szlachetnych pobudek, a wykonanie sprawia wrażenie skleconego naprędce, acz nieco przerośniętego artykułu na zlecenie, a nie materiał na odrębną publikację. I to doprawdy średniej wagi, zważywszy na szereg nieścisłości (Dhani Harrison urodził się 1 sierpnia 1978 roku, a nie 1 grudnia, a więc przed ślubem George'a i Olivii),przekłamań, niezbyt trafionych interpretacji i zwykłych bzdur (już - po zaledwie kilku dniach od premiery - głośno jest o tym, jakoby "Beatlesi rozpadli się zaraz po koncercie na dachu w 1968". Koncert odbył się 30 stycznia 1969 roku, Lennon potajemnie obwieścił swoje odejście pozostałym członkom grupy we wrześniu bieżącego, a dopiero 7 kwietnia roku następnego "wygadał się" Paul, co poszło w świat i uznaje się tę datę za oficjalny koniec kwartetu). Nie ma co oczekiwać pedanterii faktograficznej po redakcji oryginalnej bądź rodzimej, więc bęcki należą się wyłącznie autorowi. Zastanawia mnie jeszcze jedna rzecz. Czy decydując się na książkę o kobietach Beatlesów zupełnie pozbawioną fotografii, aby na pewno autor chciał podkreślić ich podmiotowość? Może oficjalna wersja wydarzeń rzeczywiście mogłaby tak brzmieć, ale wydaje mi się, że to kolejna sprytna zagrywka, by tylko uciąć dodatkowe koszta związane z prawami do fotografii. I tak oto otrzymaliśmy bodaj "najtańszą" książkę o The Beatles w dziejach. Będę kibicować śmiałkom, którzy pochylą się nad tym tematem należycie.