Najnowsze artykuły
- ArtykułyHobbit Bilbo, kot Garfield i inni leniwi bohaterowie – czyli czas na relaksMarcin Waincetel15
- ArtykułyCzytasz książki? To na pewno…, czyli najgorsze stereotypy o czytelnikach i czytaniuEwa Cieślik249
- ArtykułyPodróże, sekrety i refleksje – książki idealne na relaks, czyli majówka z literaturąMarcin Waincetel11
- ArtykułyPisarze patronami nazw ulic. Polscy pisarze i poeci na początekRemigiusz Koziński42
Popularne wyszukiwania
Polecamy
Stephanie Panichelli
1
7,2/10
Pisze książki: biografia, autobiografia, pamiętnik
(ur. w 1978 w Brukseli) ukończyła filologię romańską na Uniwersytecie w Lovainie, w Belgii, pisząc pracę magisterską "Garcia Marquez i Rewolucja Kubańska:. Następnie studiowała 3 miesiące na Uniwersytecie UNAM w Meksyku i pół roku w Instytucie Literatury i Lingwistyki w Hawanie.
7,2/10średnia ocena książek autora
16 przeczytało książki autora
15 chce przeczytać książki autora
0fanów autora
Zostań fanem autoraKsiążki i czasopisma
- Wszystkie
- Książki
- Czasopisma
Gabo i Fidel. Pejzaż przyjaźni.
Angel Esteban, Stephanie Panichelli
7,2 z 11 ocen
29 czytelników 5 opinii
2006
Najnowsze opinie o książkach autora
Gabo i Fidel. Pejzaż przyjaźni. Angel Esteban
7,2
Gabriel García Marquez jest pisarzem, który na świecie cieszy się dużym autorytetem i dlatego jego przyjaźń z Fidelem Castro i poparcie dla rewolucji kubańskiej i socjalizmu tak boli tych, którzy stoją po stronie reakcji i imperializmu. Autorzy książki nie kryją swojej wrogości do rewolucyjnej Kuby i zastanawiają się dlaczego Gabriel García Marquez ją popiera. Bardzo by chcieli, żeby pisarz zmienił stronę barykady, przeklął Fidela i rewolucję i dołączył do grona jej wrogów. Niech się wypchają! Gabo jest po stronie Fidela.
Gabo i Fidel. Pejzaż przyjaźni. Angel Esteban
7,2
Relacja, która na pierwszy rzut oka wydawała się być niemożliwa. A jednak istniały związki między dwiema najbardziej charyzmatycznymi osobistościami Ameryki Południowej doby XX wieku.
Gabo to oczywiście Gabriel Garcia Marquez, kolumbijski powieściopisarz, dziennikarz oraz działacz społeczny. Ponadto laureat Literackiej Nagrody Nobla (1982). Wśród jego najważniejszych utworów, wymienić można: ''Sto lat samotności'', ''Trzecia rezygnacja'', ''Nie ma kto pisać do pułkownika''. Ależ też: ''Miłość w czasach zarazy''. W latach sześćdziesiątych i siedemdziesiątych sympatyzował z rewolucjonistami Ameryki Łacińskiej. Swego czasu zapowiedział, że jeśli Comandante umrze, to jego noga na Kubie nie postanie. Zdrobnieniem Gabo mogli się posiłkować wyłącznie jego najbliżsi.
Fidel Castro: kubański rewolucjonista, polityk. Z wykształcenia adwokat. Przywódca rewolucji, zaciekły przeciwnik Stanów Zjednoczonych; na drodze zamachu stanu obalił rządy Fulgencia Batisty.
Pisarz i satrapa, ich kordialność była wielowymiarowa: osobista, literacka, ale też polityczna. W jakimś sensie obaj byli sobie potrzebni. Dyktator szukał intelektualisty, który ułatwiałby mu przekazywanie ''prawdy" o najważniejszych wydarzeniach. Garcia początkowo odrzucał propozycje objęcia określonych stanowisk i wynikających z tego tytułu apanaży. Dla Fidela zmienił oblicze; z chęcią przydział się w rewolucyjne szaty.
Zacznę od zalet, których w tej publikacji jest mnóstwo: od oryginalnego pomysłu na podwójną biografię dwóch person wpływających na życie mieszkańców Ameryki Łacińskiej. Poznajemy nieznane dotąd oblicze Castro: człowieka wrażliwego na kulturę, literaturę, zapalonego czytelnika. Jest to portret znacznie odbiegający od tego co wiemy na jego temat. Brutalność i bezwzględność pozostają w cieniu, zeszły na dalszy plan.
Marquez wydaje się być zapatrzony w swojego idola; czyżby nie wiedział nic o kubańskim reżimie? Wątpię, być może nie chciał pewnych rzeczy przyjąć do wiadomości. Autorzy odbrązawiają tego wyśmienitego twórcę, odzierają go z pewnego rodzaju mitu. Korzystają z różnych źródeł, lecz często wprowadzają zamęt, opisując nieprecyzyjnie i niedokładnie poszczególne wydarzenia.