Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Czytana razem z mężem, opinia tożsama. Wielki zawód. Mąż przeczytał czyjąś opinię w internecie, napalił się na tę książkę, to ja solidarnie jakoś razem z nim i wyszedł jeden wielki klops. Na szczęście jest krótka i czyta się relatywnie szybko, ale to i tak nie jest książka, którą komukolwiek polecam. Ona jest po prostu strasznie napisana. O samej zbrodni wcześniej nie wiedzieliśmy, więc dla obojga z nas była to historia opowiedziana po raz pierwszy i niestety, z tego chaosu ciężko się połapać w czymkolwiek. Serio, po skończeniu książki musiałam sobie szukać informacji w internecie, żeby na pewno dobrze zrozumieć, co tu się wydarzyło. Już nie pierwszy raz czytamy reportaż o makabrycznym morderstwie, więc dobrze wiemy do czego jest zdolny tłum na polskiej wsi, tu zaskoczenia wielkiego nie było. "Nie oświadczam się" to w zasadzie wypowiedzi świadków, rodzin ofiar, oskarżonych i rodzin oskarżonych. Przeplatane pytaniami prokuratorów, wypowiedziami sędziów i tyle. Nie ma jako takiego komentarza autora, więc powiedziałabym, że Łuka zebrał cudze wypowiedzi i zrobił z nich reportaż. Nam się to osobiście nie podobało, tekst męczy niemiłosiernie. Myślę, że to może być najbardziej męcząca książka ze wszystkich jakie przeczytałam. Autor sprawy nie ułatwia, skacze po wydarzeniach, ludziach, wątkach, no nie ma szans się w tym czytelnik odnaleźć. Niestety, bohaterowie reportażysty to niewykształceni ludzie ze wsi, którzy nie dość, że sami w sobie już mówią jak potłuczeni, to jeszcze mówią gwarą. Nie odnajduję przyjemności w czytaniu wypowiedzi ludzi, którzy są bardzo prości, a część z nich jest upośledzona. Totalny bezsens. Można umrzeć intelektualnie czytając. Autor przytacza nam też calusieńkie paragrafy co jakiś czas, co też nie ułatwia czytanka. Notatka na Wikipedii była czytelniejsza i ciekawsza niż ta książka. Zmarnowane dwa wieczory. Wyzwanie czytelnicze LC wrzesień 2023: Przeczytam książkę o wsi, z motywami chłopskimi