Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Piąty i zarazem ostatni z wydanych u nas kawałków cyklu o Vladzie Taltosie, płatnym zabójcy z Adrilankhi. Bardzo przyjemny, chwilami całkiem dowcipny, a do tego leciutko i szybko się czytający. Ogromna szkoda, że pozostałych dziesięć części nie wyszło i zapewne już nigdy nie wyjdzie po polsku. Wbrew dotychczasowej, raczej losowej tendencji, "Feniks" poprawnie wpasowuje się w wewnętrzną chronologię dostępnych u nas powieści - jest piąty, i właśnie jako ostatni powinien być czytany, stanowiąc z grubsza bezpośrednią kontynuację "Teckli", tomu oficjalnie liczonego jako trzeci (gdyby czytać zgodnie z rozwojem historii, wydane u nas tomy należałoby czytać w kolejności: 4, 2, 1, 3 i 5). Nie wymaga jednak znajomości poprzednich opowieści, bowiem doskonale radzi sobie jako samodzielna historia. Owszem, niektóre zachowania bohatera mogą być nie do końca zrozumiałe, a część obsady nieco urwana z choinki, ale nie rzutuje to na przyjemność płynącą z lektury. Warto przy okazji zwrócić uwagę, że Brust nie tylko zgrabnie buduje fabułę, ale i stara się nie popadać w schematy, w związku z czym praktycznie co tom, to inna maniera prowadzenia opowieści. Tym razem jest to przedstawienie przygód Vlada - próbującego wyplątać żonę z rewolucyjnej zawieruchy, a jednocześnie ocalić swój własny tyłek przed rosnącą liczbą ludzi, którym nadepnął na odcisk (w tej części wręcz doprowadza do wojny, zabijając króla na zlecenie... bogini) - w formie swego rodzaju poradnika dla zabójców, opisującego kolejne sekwencje działań bohatera. Doskonale zdaję sobie sprawę, że utwory Brusta ciężko posądzić o jakiekolwiek ambicje, ale jego książki są napisane w tak urokliwy sposób, że ich błahość absolutnie mi nie przeszkadza i z miłą chęcią kiedyś do nich wrócę.