Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Pomysł porozmawiania ze sławnymi matkami i córkami o ich relacjach był bardzo ciekawy. Szkoda jednak, że Wiktoria Padlewska postanowiła każdej z nich zadać podobny zestaw pytań (nie zawsze ten sam, ale chyba wszystkie pytania się w ciągu książki powtarzają),co buduje od razu określony schemat. W tych wywiadach niemalże nie reaguje na odpowiedzi rozmówczyń, nie rozwija poruszanych przez nie kwestii, tylko leci z kolejnym pytaniem z listy (może to były wywiady mailowe czy coś, ale i tu dałoby się pokombinować). Przez to czyta się to trochę jak wypełnione ankiety, brakuje kontaktu między przeprowadzającą wywiad a jej rozmówczyniami, brakuje ich większego upodmiotowienia, wyodrębnienia. To spostrzeżenia ogólne, w niektórych rozmowach wypadało to lepiej - pewnie w rozmowach z tymi, które Wiktoria lepiej zna. Żadna z pań wypowiadających się w tej książce nie budzi we mnie większego zainteresowania niż inne (tzn. nie jestem jakąś szczególną fanką) i może dlatego te rozmowy mi się tak trochę zlały i wydały w jakimś sensie powtarzalne. Czytałam sobie po jednej parze matka-córka na raz i myślę, że to dobry sposób na obcowanie z tą książką - miła chwila przy herbacie. Także generalnie przeczytać warto, jest to lektura przyjemna, chociaż nie aż tak wyjątkowa, jak się spodziewałam.