Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Po "Nagiego posłańca" sięgnęłam przypadkiem. Oto byłam bowiem w bibliotece, szukając kolejnych tomów Connelly'ego i gdy przeglądałam półki, trafiłam na całą serię książek Clifforda. A że jestem z natury ciekawskim człowiekiem (a książki były w miarę krótkie),dorzuciłam przypadkową powieść tego autora, by przekonać się, czy faktycznie jest on zapomnianym cudownym pisarzem sensacji. I cóż. "Nagi posłaniec" mnie nie zawiódł. Co prawda dziwnie się czyta powieść szpiegowską, gdzie bohater, choć jest w roli szpiega, to ma wiedzę jeszcze mniejszą niż czytelnik. Świetnym zamysłem jest połączenie braku wiedzy (i nadmiernej wiary w ludzkie słowa) z totalnym poczuciem paranoi. W powieści dominuje nie zagadka (ta doprawdy jest drugoplanowa, raczej jest powodem kolejnych wydarzeń niż czymś, do czego rozwiązania ktokolwiek dąży),lecz zagubiony człowiek, któremu postawiono ultimatum. Niczym w greckiej tragedii Sam (ale i inni przypadkowi ludzie uwikłani w intrygę) ma przed sobą wybór tragiczny. I jakąkolwiek podejmie decyzję, skutki będą mu ciążyć do końca życia. I - co Clifford podkreśla wielokrotnie - pozostanie z nimi sam. Zmieniłabym jedynie finał, który trochę wytrąca czytelnika z tego ponurego impasu. Poza tym nie mam żadnych zastrzeżeń, a po twórczość Clifforda z pewnością jeszcze sięgnę.