Jesteśmy społecznością, która kocha książki

"Nieboskie stworzenia" czyta się bardzo szybko - bez problemu można pochłonąć je w jeden czy dwa długie, jesienne wieczory. Ogólnie przedstawione w książce założenia są niewątpliwie słuszne. Zwłaszcza Tomasz Jaenschke miał kilka mądrych i interesujących uwag do przekazania. Dla mnie to jednak niewystarczające, by uznać tę pozycję za wartą polecenia. Irena Stanisławska nie wnosi zbyt wiele do rozmowy, a Dorota Sumińska wypowiada się chwilami niezwykle ofensywnie, wręcz drwi ze swoich rozmówców. Jej monologi były dla mnie chwilami naprawdę irytujące, zwłaszcza, gdy z pełnym przekonaniem głosiła antynaukowe teorie spiskowe (np. o rzekomej szkodliwości GMO). Szczyt obrzydliwości Sumińska osiągnęła, stwierdzając, że biskupi gwałcący dzieci "stają się powodem ich grzechu". Umieszczenie takiego stwierdzenia w książce, która z pewnością podlegała autoryzacji, jest dla mnie niewybaczalne. Ponadto rozmówcy, jak na osoby krytykujące Kościół, zgadzają się ze znaczną częścią jego konserwatywnej doktryny (poparcie spowiedzi, konieczność łączenia wiary z nauką, potępianie in vitro, przywoływanie znanego z obrony pedofilów Karola Wojtyły jako autorytetu). Niestety, w tej "antykościelnej" książce zdecydowanie za dużo "kościółkowatości". Nie żałuję, że ją przeczytałam, ponieważ dzięki niej odkryłam animalpastora Tomasza Jaeschke, z którego działalnością i indywidualnymi publikacjami z chęcią się zapoznam. Książka jako całość niestety zdecydowanie zawiodła moje oczekiwania.