Najnowsze artykuły
- ArtykułyDzień Bibliotekarza i Bibliotek – poznajcie 5 bibliotecznych ciekawostekAnna Sierant12
- Artykuły„Kuchnia książek” to list, który wysyłam do trzydziestoletniej siebie – wywiad z Kim Jee HyeAnna Sierant1
- ArtykułyLiteracki klejnot, czyli „Rozbite lustro” Mercè Rodoredy. Rozmawiamy z tłumaczką Anną SawickąEwa Cieślik2
- ArtykułyMatura 2024 z języka polskiego. Jakie były lektury?Konrad Wrzesiński8
Popularne wyszukiwania
Polecamy
Maria Dzielska
8
7,8/10
Urodzona: 18.09.1942Zmarła: 30.07.2018
prof. dr hab. Maria Dzielska (ur. jako Maria Celina Dąbrowska).
Polska uczona, historyk i filolog klasyczny, tłumacz tekstów źródłowych, zajmowała się historią późnoantycznego Rzymu i wczesnego Bizancjum.
Pracowała w Instytucie Historii Uniwersytetu Jagiellońskiego. W latach 80. XX w. była zaangażowana w działalność opozycyjną u boku męża Mirosława Dzielskiego, twórcy polskiego liberalizmu chrześcijańskiego. Tytuł profesorski uzyskała 22 października 1996. Przetłumaczyła na język polski pisma Pseudo-Dionizego Areopagity. Należy do jednego z najczęściej tłumaczonych na języki obce współczesnych historyków polskich.
Zastępca przewodniczącego Społecznego Komitetu Odnowy Zabytków Krakowa (od 2009 r.),członkini Komitetu Nauk o Kulturze Antycznej PAN oraz zastępca przewodniczącego Komisji Filologii Klasycznej PAU, wiceprzewodnicząca Rady Naukowej Związku Podhalan, członkiem Rady Muzeum Narodowego w Krakowie, uczestnikiem seminariów naukowych pod patronatem Prezydenta RP w Lucieniu.http://nauka-polska.pl/#/profile/scientist?id=59363&_k=ku9ygu
Polska uczona, historyk i filolog klasyczny, tłumacz tekstów źródłowych, zajmowała się historią późnoantycznego Rzymu i wczesnego Bizancjum.
Pracowała w Instytucie Historii Uniwersytetu Jagiellońskiego. W latach 80. XX w. była zaangażowana w działalność opozycyjną u boku męża Mirosława Dzielskiego, twórcy polskiego liberalizmu chrześcijańskiego. Tytuł profesorski uzyskała 22 października 1996. Przetłumaczyła na język polski pisma Pseudo-Dionizego Areopagity. Należy do jednego z najczęściej tłumaczonych na języki obce współczesnych historyków polskich.
Zastępca przewodniczącego Społecznego Komitetu Odnowy Zabytków Krakowa (od 2009 r.),członkini Komitetu Nauk o Kulturze Antycznej PAN oraz zastępca przewodniczącego Komisji Filologii Klasycznej PAU, wiceprzewodnicząca Rady Naukowej Związku Podhalan, członkiem Rady Muzeum Narodowego w Krakowie, uczestnikiem seminariów naukowych pod patronatem Prezydenta RP w Lucieniu.http://nauka-polska.pl/#/profile/scientist?id=59363&_k=ku9ygu
7,8/10średnia ocena książek autora
96 przeczytało książki autora
239 chce przeczytać książki autora
3fanów autora
Zostań fanem autoraSprawdź, czy Twoi znajomi też czytają książki autora - dołącz do nas
Książki i czasopisma
- Wszystkie
- Książki
- Czasopisma
Chrystianizacja Europy. Kościół na przełomie I i II tysiąclecia
6,8 z 8 ocen
43 czytelników 2 opinie
2015
Divine Men and Women in the History and Society of Late Hellenism
Maria Dzielska, Kamilla Twardowska
9,0 z 1 ocen
1 czytelnik 0 opinii
2014
Hortus Historiae. Księga pamiątkowa ku czci profesora Józefa Wolskiego w setną rocznicę urodzin
7,5 z 8 ocen
15 czytelników 0 opinii
2010
Teoria i praktyka polityczna Marka Aureliusza
Maria Dzielska, Kinga Marulewska
7,5 z 8 ocen
24 czytelników 3 opinie
2010
Haec mihi in animis vestris templa. Studia Classica in Memory of Professor Lesław Morawiecki
8,0 z 2 ocen
3 czytelników 0 opinii
2007
Najnowsze opinie o książkach autora
Hypatia z Aleksandrii Maria Dzielska
7,3
Książka przedstawia postać Hypatii, któa w 415 poniosła śmierć na ulicach Aleksandrii. Autorka bada różne spojrzenia na jej postać, by uzyskać obiektywny jej obraz. Jednak trochę onieśmielające były nieprzetłumaczone cytaty - umiem angielski, rozumiem mniej wiecej francuski, ale łaciny, greki i niemieckiego nie mam czasu się nauczyć. Poza tym przeszkadzało mi ułożenie rozdziałów; Maria Dzielska najpierw omawia jak była przedstawiana przez innych twórców na przestrzeni wieków, następnie jej otoczenie, uczniów, a dopiero na samym końcu samą Hypatię, jej życie i śmierć. Nie wiem, czy było to działanie typu "last but not least" (najważniejsze na koniec),jednak dla kogoś takiego jak ja, kto zna tę postać tylko ze strony wikipedii, z pewnością sprawiało to niekorzystną sytuację. Nie mogę jednak zaprzeczyć, że lektura była wciągająca, a autorka pokazała, jak opracowywać dzieła starożytnych (i nie tylko) twórców, by uzyskać od nich rzetelne informacje.
Teoria i praktyka polityczna Marka Aureliusza Maria Dzielska
7,5
Zbiór 9 specjalistycznych esejów około-aureliuszowych, tylko dla zainteresowanych i prawdziwych pasjonatów Marka Aureliusza.
Ale przy okazji odkłamuje błędnie dziś używany termin „kosmopolityzm” (PWN: brak poczucia więzi z własnym państwem, przy deklaracji więzi z kulturą całego świata),jako postawy raczej przypominającej apatrydę, czyli osobę bez obywatelstwa, tymczasem kosmopolita jest patriotą wobec własnej ojczyzny, jednocześnie czuje się obywatelem kosmosu, czyli uporządkowanego bożym rozumem wszechświata. Kosmos – rozumnie uporządkowany świat, polis – miasto/państwo/społeczeństwo, czyli właściwie Królestwo Boże, którego obywatelami są niebianie – osoby bliskie Bogu. Kosmopolitą właściwie rozumianym był mędrzec (miłujący Mądrość Boga),a więc nie mógł nim być ateista.
------------------------
„Ostatnią rzeczą, za którą wyraża wdzięczność w księdze pierwszej, jest to, że „nie wpadł w ręce żadnego sofisty i nie wgłębiał się w pisarzy ani nie bawił się rozwiązywaniem sylogizmów, ani nie marnował czasu na badanie tajemnic nieba” (1.17),kiedy zapragnął poznać filozofię. W zgodzie z naukami Rustyka Marek chce zasady filozoficzne przekuć w praktykę. Odrzuca więc sofistykę i pisanie dzieł filozoficznych, podobnie jak zawiłe formy dociekań logicznych i przyrodniczych. Autor Rozmyślań uważa, że do studiów nad etyką niezbędny jest podstawowy zasób wiedzy z dziedziny logiki i przyrody. Bez badania przyrody i przyjęcia jej prawd nie można docenić efemeryczności ludzkiego życia (10.31). Niemniej należy odrzucić szczegółowe studia nad naturą i logiką, gdyż odrywają nas one od celu filozoficznego. Marek zauważa (7.67),że nawet nie będąc dialektykiem lub przyrodnikiem, można być wolnym i skromnym, i obywatelskim duchem przejętym, i bogu posłusznym”.
„Na retorycznie lub rzeczywiście zadane przez Lucyliusza pytanie, skąd bierze się prawdziwe dobro, udziela odpowiedzi: „Odpowiadam: z czystego sumienia, z pięknych zamierzeń, z prawych poczynań, z nieprzywiązywania wagi do rzeczy przypadkowych i ze spokojnego przebiegu życia, stale trzymającego się jednej i tej samej drogi”.
„Trzeba więc iść za tym, co pisze Marek Aureliusz i uznać, że wszyscy ludzie uczestniczą w rozumie, podczas gdy bezrozumni, sami skazując się na wygnanie, niszczą swe uczestnictwo w rozumie i rzeczywiście nie posiadają już godności człowieka”.
„Ogarnijmy umysłem dwie rzeczypospolite: jedną wielką i prawdziwie pospolitą, która obejmuje świat bogów i ludzi, w której nie zwracamy uwagi na taki czy inny zakątek świata, ale granice jej zakreślamy blaskiem słońca, i drugą, z którą nas związał przypadek, że się w niej urodziliśmy (taka będzie rzeczpospolita bądź ateńska, bądź kartagińska, bądź każdego innego dowolnego państwa),i do której już nie należą wszyscy ludzie, lecz ściśle określeni”. Seneka
„Jak pisał Hierokles, życie każdego człowieka zawiera się w koncentrycznych kołach, obejmujących krewnych, przyjaciół, obywateli itd., aż po całą ludzkość”.
„Filozof, choć w społeczeństwie uchodzi za mędrca, jest (tylko) miłośnikiem mądrości. Mędrzec sądzi, że posiada mądrość, filozof – że jej poszukuje”.
„Filozof jest wyczulony na ludzkie dusze – wśród zdrowych dusz stara się znaleźć przyjaciół, a od chorych stronić”.