Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Sięgnęłam po tą książkę z powodu słowa:"Andaluzja",aby poznać tajniki życia w tym regionie. Powiedzmy,że się nie zawiodłam,bo opisy zachowań "chłopów" i ich charakterystyki potwierdziły,to,co wiem od dawna:jak wszędzie na świecie,tak i w Andaluzji spotkamy ludzi dobrych i ludzi złych. Najbardziej przypadł do gustu Domingo,człowiek,który swoją postawą życiową pokazał,że uczymy się poprzez praktykę,a nie poprzez teorię: "po kilku dniach odłożyliśmy narzędzia i z dumą patrzyliśmy na efekty naszej pracy kamieniarskiej:powstał mur naprawdę imponujący wielkością,grubością i jakością wykonania. -Gdzie nauczyłeś się kłaść kamienie?-zapytałem z podziwem.-To naprawdę piękny kawał muru! -Jak to gdzie?-Domingo się zdziwił.-Tu właśnie,pracując z Tobą-dodał,jak gdyby zdumiony,że ktoś mógłby go w ogóle posądzić o to,że kiedykolwiek w życiu miał przedtem w ręku szpachlę." Powiedzmy sobie szczerze,jest to książka o wszystkim,a więc o niczym, zachwyt autora nad widokami nie przekłada się na malutkie czarno-białe zdjęciątka,lepiej,żeby ich wcale nie było,chyba,że wydawnictwo by dołączyło do egzemplarza lupę o dużym zasięgu to ich obecność miałaby jakiś sens, reasumując: na pewno bym nie wydała na nią złotówki,ot,książka z półki:przeczytać i zapomnieć/oddać wrogowi.