Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Zawsze podobała mi się okładka tej książki. Ciepła i słoneczna, taka w sumie jak jej treść. Ale od początku. Za milion dolarów to zbiór trzech krótkich tekstów, które poprzednio ukazały się pod innymi tytułami (Randka w ciemno, Cudowne ocalenie, Wbrew rozsądkowi). Przyznam, że zebranie ich w jednej książce i nazwanie każdej części imieniem siostry o której opowiada, bardziej przypadło mi do gustu. Jakieś takie prostsze i bardziej trafiające do czytelnika. I jedna książka. W sumie powinno się je czytać jednym ciągiem, więc to tez na plus. Susan Malery poznałam jakiś czas temu kiedy niemal przypadkiem kupiłam cykl Siostrzyczki. Podobało mi się, bo niby nic niezwykłego, ale było bardzo przyjemnie. Niedawno również przypadkiem dostałam w bibliotece Trzy siostry. Też warto. A co z Za milion dolarów? To bardzo dobra lektura wakacyjna. Nie powiem, że czas i temperatura za oknem nie mają znaczenia ocenie. W moim przypadku mają. A czas sprzyja lekkim, radosnym, może nawet niezbyt skomplikowanym historiom, które czyta się z uśmiechem na ustach i zadowoleniem w sercu. Bez przesadzonych dramatoz, z lekkim przymrużeniem oka, a co ważne bez dokładania ideologii w miejsca, gdzie nie jest potrzebna. Mnie najbardziej spodobała się opowieść o Willow. Pewnie przez ten niesamowity kontrast między bohaterami. Tak różne oczekiwania wobec swojej przyszłości, życia, innych, że nie trudno było ich polubić. Kane ze swoimi twardymi postanowieniami był fantastycznym celem eksplozji Willow. Bywało u nich zabawnie. No i która z dziewczyn nie ma słabości do wielkiego mężczyzny ratującego nowonarodzone kocięta. Kane zrobił też to, co każdy z tych trzech facetów powinien zrobić. Prosto w oczy powiedział ojcu dziewczyn co o nim sądzi i złożył groźną obietnicę, która mogła dać facetowi do myślenia. Zresztą sam układ rodziców bohaterek był lekko dziwny i jak dla mnie mocno niezrozumiały. Dobrze, że autorka nie miała planu wybielenia ojca. Nie każdy drań musi okazać się draniem z powodu, który usprawiedliwi jego draństwo. W sumie to bardzo przyjemne kiedy w takich krótkich, niezobowiązujących formach można odkryć przyjemną i miłą możliwość spędzenia wolnego czasu. Oby więcej takich książek i małych radości w naszym życiu.