Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Aga, kojarzona dotąd raczej z powieściami komediowymi, tym razem postanowiła nas zaskoczyć pisząc obyczajówkę. Jednak fani autorki nie będą zawiedzeni, bowiem "Eleonora" to naprawdę świetnie napisana historia, przez którą po prostu się płynie. Tytułowa Eleonora to młoda kobieta, absolwentka anglistyki, która tłamszona przez apodyktyczną matkę, w większości spraw nie ma prawa głosu. To rodzina chce decydować za nią, siostra podsuwa propozycję pracy nie do odrzucenia, a matka nieustannie strofuje. Kiedy dosyć nieoczekiwanie ukochana babcia Helenka ląduje w szpitalu, Eleonora mimo sprzeciwu rodziców, wyjeżdża do Koniuszyc, by się nią zaopiekować. Sytuacja wymaga od niej uknucia intrygi, dzięki której rodzina nie połapie się, że babcia nie trafiła jednak do domu opieki załatwionego naprędce przez Bożenę. Plan Eleonory wypalił i babcia Helenka może wreszcie do woli cieszyć się wnuczką. Eleonora postawiona pod ścianą z powodu braku środków do życia, rozgląda się za jakimś zajęciem w okolicy. Zupełnym przypadkiem na jej drodze staje przystojny bibliotekarz, który pilnie potrzebuje pomocy z angielskim. Szybko okazuje się, że nie tylko konwersacje łączą tych dwojga.. Ciepła i romantyczna historia z nutką humoru, w której niestety dostrzeżemy także gorzkie elementy w postaci relacji rodzinnych w domu Milskich. Zahukana i niedoceniana Eleonora wreszcie jednak stawia na swoim i wyrwa się spod toksycznych skrzydeł matki, bo ukochana babcia okazuje się ważniejsza niż strach przed krytyką. "Eleonora" to świetna historia na długie jesienne wieczory, otulająca swoim ciepłem i radosnym śmiechem babci Helenki.