Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Książka pani Fred Vargas (tak, to kobieta!) oznaczona na okładce jako kryminał, jest według mnie powieścią obyczajową z wątkiem kryminalnym. Nie sama akcja poszukiwania mordercy jest bowiem jej istotą, a modernistycznie przedstawione środowisko paryskiej dzielnicy biedoty z całą gamą charakterystycznych typów ludzkich od komisarzy policji i całego personelu wydziału zabójstw, przez prostych ludzi peryferyjnych dzielnic Paryża po dziwaków, z których jeden reaktywował zawód obwoływacza, wymarły 150 lat wcześniej. Po drodze zapoznajemy się z historią epidemii dżumy, która pojawiała się we Francji wielokrotnie, ostatnio nawet w latach 20. XX w., i ze sposobami, które miały przed nią chronić. W kontekście upodobań autorki nie dziwi fakt, że sprawiedliwość, która tryumfuje w każdym, zdawałoby się, kryminale, w tej powieści robi to jakby nie do końca, z przymrużeniem oka. Widać, że nie o to chodziło, że zbrodnia jest tylko pretekstem. Z tego powodu obniżam ocenę o dwie gwiazdki. Rzecz jest napisana ciekawie, ale czuję się oszukany zakończeniem.