Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Opowieści o wojnie podwodnej mają w sobie coś wyjątkowego - atmosferę tajemniczości, wyraźny smak thrillera a czasem nawet survival - horroru. Jeśli dodać do tego szczyptę historii sensacyjnej, może szpiegowskiej i tło zawirowań politycznych otrzymujemy mieszankę skutecznie uprzyjemniającą wieczór z książką. Joe Buff w "Głębokości krytycznej" serwuje nam dokładnie taką mieszankę, jednak warto wskazać kilka jej słabszych punktów: - już z opisu na okładce powiadujemy się, że Autor umieścił swoją opowieść w niedalekiej przyszłości, a całe tło konfliktów zbrojnych wysmażył w swojej wyobraźni. Z okładki jednak nie dowiemy się, że w tej konkretnej kwestii wyobraźnia Autora przesadnie bujna nie była i okoliczności wybuchu trzeciej wojny wręcz zabawnie przypominają te z drugiej. Nie zdradzając żadnej wyjątkowo istotnej części fabuły powiem tylko, że znów namieszali nasi zachodni sąsiedzi, a Warszawa poszła na pierwszy ogień. - bomby atomowe różnych rodzajów, o różnej sile i w trudnych do oszacowania ilościach wesoło wywołują nuklearne "grzybki" w wielu miejscach na świecie (najpierw w Warszawie - wiadomo). Moim zdaniem Autor, który zdecydował się na tak radykalne poprowadzenie wyimaginowanego konfliktu mógłby dać już sobie spokój z dylematami moralnymi niektórych bohaterów co do skażenia środowiska. Fragmenty takie budziły we mnie lekki niesmak lub nieprzystające do konkretnej sceny rozbawienie. - moja ostatnia uwaga dotyczy pewnych braków w warsztacie pisarskim Autora. Po pierwsze przy każdej większej lub mniejszej potyczce okrętów podwodnych wokół których "kręci się" cala historia serwuje nam on długie i barwne opisy uszkodzeń powstałych wskutek oddziaływania samych fal uderzeniowych z wybuchających bliżej lub dalej bomb (co prawda najczęściej atomowych). W połowie książki, gdy daleko było do jakichś kulminacji zastanawiałem się już co z nich mogło zostać i czy wozili ze sobą kilka okrętów w częściach zamiennych. Po drugie - Autor stworzył dwóch głównych bohaterów, kapitanów wspomnianych okrętów i przez niemal całą opowieść bohater ewidentnie negatywny jest bardziej błyskotliwy, przebiegły, bezwzględny, przewidujący, jest po prostu znacznie lepszym dowódcą. Nie miałbym o to pretensji skoro taka była wola Autora, jednak mam wrażenie, że sam zdał sobie z tego sprawę bardzo bardzo późno i w sposób moim zdaniem żenujący postanowił "naprawiać" tą kwestię. Bardzo szybko. Sami się przekonacie. Podsumowując - "Głębokość krytyczna" to nie "Polowanie na Czerwony Październik", ale osoby lubujące się w scenerii wojny podwodnej powinny po nią sięgnąć. Gwarantuje kilka wieczorów rozrywki, a przecież na rynku nie ma natłoku książek o tej tematyce.