Jesteśmy społecznością, która kocha książki

To jeden z moich ulubionych tomików poezji, które ukazały się po roku 2010. Wiele wierszy trafia bezpośrednio do mojej duszy, mojego umysłu lub serca. To od razu sprawia, że moja ocena tej książki jest niezwykle wysoka. Ocena odzwierciedla jednak moje całkowicie subiektywne odczucia, które się pojawiły w trakcie lektury wierszy Tomasza Kolbera. To niewątpliwie bardzo udany debiut autora na rynku wydawniczym. Znajdziemy tu wiersze wesołe i smutne, zmuszające do refleksji, dłuższe i króciutkie. Autor często bawi nas słowami, często pojawiają się nawiązania literackie, muzyczne, filozoficzne, historyczne. Jestem pod wrażeniem wielu z tych wierszy, które traktują np. o miłości, kondycji ludzkości, świecie współczesnym, samotności, wolności. Wiersze są efektem obserwacji siebie samego, ludzkiej doli oraz egzystencji, otaczającego świata żywego i nieożywionego. Wiele z nich przemówiła do mnie z dużą siłą i za to autorowi bardzo dziękuję. Na zakończenie tejże skromnej opinii jeden z moich ulubionych wierszy z omawianego tomiku. Jego tytuł to "Lot skowronka". "Skowronek odleciał w przestrzeń podniebną z niewoli świata, gdzie odebrano mu prawdziwy kształt postrzegania natury ducha. Teraz, kiedy zamykam oczy, widzę przyjaciela mojego, skowronka, jak dzielnie rozpościera swoje zwinne ciało, tańcząc pod grzywą śnieżnobiałych chmur. Tego mu z całego serca zazdroszczę, ja, mieszkaniec jaskini pomyleńców i sługusów pieniądza, których ogarnia nieustanna żądza bycia bogami bez boskich przymiotów."