Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Po atakach terrorystycznych na Stany Zjednoczone Ameryki 11 września 2001 roku, Kongres USA przyjął ustawę USA PATRIOT, na mocy której wywiad amerykański zyskał nowe kompetencje w walce z terroryzmem. Właśnie w imię walki o bezpieczeństwo obywateli, ustawa ta przyznawała niemal nieograniczone kompetencje amerykańskiemu wywiadowi, nie ograniczając się jedynie do poszerzenia uprawnień w zakresie monitorowania i przetrzymywania osób mogących stanowić zagrożenie dla bezpieczeństwa narodowego. Ustawa stwarzała również możliwość dla masowej inwigilacji obywateli, przez co wielu krytyków podkreślało jej niekonstytucyjność. Okres po zamachach terrorystycznych dla każdego rządu stanowi najdogodniejszą okazję do wprowadzania ustaw ograniczających prawa i swobody obywatelskie. Sposób w jaki służby amerykańskie korzystały z nowych uprawnień miał w pełnym świetle ukazać się opinii publicznej dopiero w 2013 roku, za sprawą Edwarda Snowdena. W swojej autobiografii „Pamięć nieulotna” Ed Snowden w bardzo klarowny i łatwy do zrozumienia sposób wyjaśnia czytelnikom czym był program PRISM realizowany przez Agencję Bezpieczeństwa Narodowego (NSA) i na czym miały polegać inne nadużycia wywiadu, łamiącego nawet zapisy PATRIOT act, nie wspominając już o ustawie zasadniczej. Snowden był pracownikiem kontraktowym amerykańskiego wywiadu, oficjalnie zatrudnionym przez firmę prywatną lecz wykonującym pełnoetatową pracę analityczną dla CIA, a później NSA (w książce opisany zostaje szerzej powszechny system zatrudniania przez siły wywiadowcze pracowników kontraktowych za pośrednictwem firm zewnętrznych). W „Pamięci nieulotnej” Snowden opisuje swoje życie rodzinne, doświadczenia szkolne, fascynację komputerami i przybliża nam siebie na tyle, aby każdy czytelnik mógł zrozumieć dlaczego młody niezwykle utalentowany chłopak wiodący bardzo wygodne życie, zdecydował się narazić wszystko w imię wartości, w które wierzy. Książka jest napisana bardzo starannym, reporterskim językiem, a jej lektura może sprawić przyjemność każdemu, nawet osobom nie śledzącym na bieżąco wszystkich wydarzeń politycznych. Mnie natomiast utwierdziła w przekonaniu, że Edward Snowden to postać z mojej bajki.