Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Świetnie sie bawiłem czytając ten tytuł, szczególnie drugą jego połowe - bo problemy głównie są z jej początkiem i nie zdziwiłbym sie jak wiele osób przez to sie od niej odbiło . Początek to pokaz naiwności glównego bohatera - jego decyzje jedna za drugą i to przez co najmniej 300 stron sprawiały że za nic nie mogłem sie z nim utożsamić bo zachowywał sie po prostu idiotycznie. Rozumiem że przy wielkiej 7 tomowej serii pokazanie tej początkowej dziecinnej naiwnej strony jest ważne, ale po prostu można sie odbić zwłaszcza że akcja sie bardzo wolno rozgrywa i dostajemy cegłówkami non stop. Zazwyczaj tego typu książki - przykład Red Rising - te totalnie mizerną strone protagonisty zamykają w pierwszych 100 stronach. Tu to jest mega rozwleczone Jak mówiłem potem już tytuł - kiedy mogłem w końcu jako tako sie wkręcić w postać Hadriana - czytało mi sie mega dobrze, ekstra historia z tajemnicą - aczkolwiek mało w pierwszej książce jest wyjaśnione. Tego nie można czytać jako standalone tylko jako prolog do epickiej serii. Może mały problem miałem z postacią Valki - czyli bohatera nr 2 jeżeli chodzi o ważność i zapewne love interest protagonisty - mówi sie że jest ona dużo starsza (chyba kolo 100 lat gdzie nasz bohater 20 kilka) i generalnie to widać - dużymi fragmentami miałem wrażenie że ona jest taką ciotką/matką dla niego i generalnie traktuje go jako dzieciaka przez co ten wolno rozwijający sie romans jakoś dziwacznie sie czyta. Jak na space opera to jest bardzo mało sci-fi - tu duzymi fragmentami czujesz sie jak w średniowiecznym/starożytnym fantasy gdzie więcej sie mówi o imperium rzymskim niż o technologii, która jest zabroniona przez dominującą instytucje religijną. Ogólnie lepiej mi całość sie czytało niż Red Rising czy Dune, zaraz zabieram sie za kolejny tom, w grudniu z tego co widze wychodzi tom nr 5 to będzie można bez większej przerwy go przeczytać jak już narobie całość ;)