Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Człowiek v.2.0 Który z młodych fanów uniwersum MARVEL’a nigdy nie marzył o tym aby stać się super silny jak Hulk, skakać ponad dachami budynków z szóstym zmysłem Spider-Mana, czy latać w super kostiumie niczym Iron Man niech pierwszy rzuci kamieniem… Większość superbohaterów łączą początki ich normalnego życia. To ludzie, którzy dostali szansę bądź przekleństwo od losu, a człon „super” zyskali mniej lub bardziej świadomie. Niekiedy dzięki swojej ciężkiej pracy. Stan Lee wraz z ekipą stworzył surrealistyczny świat, który uwielbiają miliony ludzi na całym świecie (w tym ja). Każdy z nas zdaje sobie sprawę z tego, że ponadprzeciętne superbohaterskie zdolności są jedynie fantastycznym wymysłem ich autorów i nie mają odzwierciedlenia w naszym realnym świecie. No właśnie… czy aby na pewno? Skoro w komiksach znaleźć można postacie o nieziemskich zdolnościach, nadal pozostające ludźmi, to dlaczego by nie nadać zwykłym ludziom usprawnień takich jak superbohaterowie? Wszystko jest jeszcze w powijakach ale Adam Piore – Nowojorski dziennikarz zafascynowany biologią, genetyką i psychologią, autor książki pt. „Magia Bioinżynierii. Ciało, geny i medycyna przyszłości” otworzył mi oczy na sprawy, o których nie wiedziałem, tak szeroko, że niemal wyskoczyły z orbit. To dzieło to wycieczka w głąb ludzkiego ciała. To wypełnione niesamowitymi, aż wydawałoby się czasem mało realnymi informacjami, podróże po helisie DNA. Opisy nowatorskich metod, mało znane nazwiska wielkich naukowców w dziedzinie medycyny, farmakologii, biotechnologii, bioinżynierii i innych pokrewnych. Książka składa się z trzech głównych części (RUCH, ZMYSŁY, UMYSŁ),które dzielą się na rozdziały bezpośrednio dotyczące ludzi, historie których miał przyjemność poznać autor. Przypadki tu opisane niekiedy należą do tych beznadziejnych. Kobieta, która nigdy już nie odzyska wzroku, mężczyzna, który już nigdy nie będzie chodził. Okazuje się, że na przestrzeni tych kilkunastu – kilkudziesięciu lat technologia z kopyta ruszyła tak gwałtownie, że opisane wyżej tragedie przestają stanowić problem. Liczne grupy specjalistów wytrwale pracują nad tym aby nie tyle przywrócić sprawność osobom poszkodowanym, co nad tym aby uczynić ich ponadprzeciętnymi. Niestety każde rozłożenie na czynniki pierwsze ludzkich komórek jest nadal prawie na stałe związane z ryzykiem niepowodzenia. Ponadto każda osoba „dłubiąca” przy ludzkim genomie skazana jest na nieustanne podejmowanie trudnych decyzji, a te niekiedy krzyżują się z zasadami etyki. Każda historia opisana w książce jest oryginalna i zaskakująca. Zadziwiający jest nie tylko wielki rozwój medycyny ale również samozaparcie osób, które pomimo gigantycznych trudności, nie rezygnują i uparcie brną do celu. Chcą spełnić marzenia, więc takie „drobnostki” jak niepełnosprawność nie stanowią absolutnie żadnej ku temu przeszkody. „Magię Bioinżynierii. Ciało, geny i medycyna przyszłości” najłatwiej zobrazować za pomocą znanej bajki pt. „Było sobie życie”. Ten długobrody jegomość towarzyszył mi przez cały czas czytania. Razem z nim poznawałem sekrety powstawania i zasady działania biokopuł na kikuty, byłem obecny przy eksperymentalnej nowatorskiej technice zwanej kardiomioplastyką oraz poznałem skrawek założeń programu „Lornetki Luke’a Skywalkera”. Książka niewątpliwe ociera się o magię. W jednym z rozdziałów czytamy o „proszku wróżek”, który wpływa na odrastanie utraconych kończyn. Kilkadziesiąt stron później dowiadujemy się o sukcesywnych próbach okiełznania intuicji oraz zamknięcia w granicach rozumowania szóstego zmysłu, chroniącego nas przed zagrożeniami. Wszystkie przypadki jednak tu opisane to nie czary, a rzeczywistość. Możemy dziś śmiało powiedzieć, że jako ludzkość zabrnęliśmy w dziedzinie bioinżynierii (i nie tylko) tak wysoko, że upadek z tego szczebla byłby nie tyle bolesny, co po prostu śmiertelny. Podejrzewam, że w niedalekiej przyszłości naukowcy rozpracują stuprocentowo bezpieczny proces modyfikacji ludzkiego DNA. Każdy człowiek będzie mógł wtedy dowolnie się „przeprogramować”. Egzoszkielet wyjęty z science-fiction? Nie ma problemu. Bioniczne płuca umożliwiające oddychanie pod wodą oraz w środowisku wysokiego stężenia niebezpiecznych gazów? Da się zrobić. Grzebanie w genetyce przejdzie do porządku dziennego. Wygląd, cechy charakteru, zachowanie, wspomnienia, iloraz inteligencji, sprawność fizyczna nie będą już czynnikami losowymi. Przecież „wszystko wygląda na niemożliwe, dopóki nie zostanie zrobione”. Końca drabiny rozwoju jeszcze nie widać, tak wiele rzeczy pozostaje do odkrycia, sprawdzenia, wytłumaczenia. To powód do dumy ale jednocześnie i do zmartwienia. Należy bowiem zadać sobie pytanie co stanie się z ludzką rasą kiedy za sznurki będą pociągać nieodpowiednie ręce? Obraz rzeszy wielkich, ponadprzeciętnie silnych, nie znających zmęczenia, zmodyfikowanych genetycznie superżołnierzy, bezlitośnie wymierzających sprawiedliwość staje się coraz mniej fantastyczny, a coraz bardziej realny. Nauka - bezcenna szansa dla wielu potrzebujących ludzi może okazać się zapalnikiem oraz początkiem naszej zagłady.