Jesteśmy społecznością, która kocha książki

"Zrezygnowany podniósł się i poszedł na cmentarz szukać śladów bliskich. Pomyślał, że może tam są pochowani jego rodzice. Ale i tam nie znalazł ich grobu." „Serce z guzików” to chwytająca za serce nowela romantyczna osadzona w realiach drugiej wojny światowej i czasów powojennych. Ta historia nie opiera się na faktach będąc w zupełności wytworem wyobraźni autora. Niesamowite jest jednak to, jak on oddaje tamtą rzeczywistość. Pełną nieszczęść, cierpienia, śmierci, potu, łez, rozstań, ale i miłości ku pokrzepieniu zmęczonych serc. Zmęczonych wojną. Ja się wzruszyłam. Mocno przeżyłam losy głównych bohaterów. Ciesząc się z ich szczęścia, które przebijało się momentami zza chmur niczym promyki słońca. Smucąc się ze spotykających ich dramatów, które pozostawiały za sobą zgliszcza. Złoszcząc się nad niesprawiedliwością siejącą spustoszenie. Pragnąc wraz z nimi wolej i niepodległej ojczyzny. Rozpływając się nad pięknem miłości i jej siły, zdolnej pokonać wszelkie przeciwności. To była naprawdę emocjonująca lektura, choć pełna afektacji. W moim odczuciu autor stworzył fabułę, która lekko zakrawała o przesadę. Tak było przede wszystkim z ukazaną miłością. Czytając trudno mi było nie odczuć patosu. Gdzieś wszystko wydało mi się tak przerysowane, że nie byłam w stanie odczuć autentyczności wydarzeń. Niemniej przecież niekoniecznie o ukazywanie realności w książkach chodzi… Andrzej Ozderski i Alina Kilanowska. Tych dwoje los połączy kompletnie niespodziewanie. Po wyjściu z okrążenia wojsk niemieckich porucznik Andrzej wraz ze swym odziałem zatrzyma się na skraju Maćkowej Wsi, gdzie znajdzie zakwaterowanie dla swych zmęczonych i głodnych ułanów. To właśnie tam spotka Alinę i z wzajemnością zakocha się w niej od pierwszego wejrzenia. A Wy będziecie świadkami narodzin historii wielkiej miłości w wojennych czasach. "A oni tańczyli w deszczu jak dwoje małych dzieci, ciesząc się każdą jego kroplą, nie mogąc nasycić się swoim widokiem i ogromną miłością od pierwszego wejrzenia. Tu, pod tą studnią ułan i dziewczyna spletli swój los na zawsze." To naprawdę krótki utwór literacki, więc nie spodziewajcie się po nim wielu epizodów, rozbudowanych opisów, czy też szczegółowej charakterystyki postaci. Zamiast tego możecie jednak liczyć na wyraźnie zarysowaną akcję główną, w której nie zabraknie emocji, jak i symbolicznych znaczeń. Autor zadedykował tę nowelę kochającym, kochanym i zakochanym i ja też właśnie tym ją polecam. Bo czymże byłoby życie bez miłości? Jaki byłby bez niej świat…? "Rozmawiali przez chwilę, potem Alinka wzięła opłatek do ręki i dała każdemu po kawałku, mówiąc: - Każdy ma swoje przekonania, ale to jest tradycja naszych dziadków, a naród bez tradycji jest jak drzewo bez liści, umiera. Podzielmy się teraz opłatkiem i życzmy sobie miłości, bo ona jedna jest niezwyciężona."