Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Gdy pojawiła się na rynku wydawniczym chciałam ją kupić. Zniechęciła mnie dość niska jej ocena. Po kilkunastu miesiącach trafiłam na nią w bibliotece, wypożyczyłam i w połowie książki...zamówiłam swój prywatny egzemplarz. Właściwie wciągnęła od pierwszych stron. Spodziewałam się sztywnej, kolejnej książki skupiającej się głównie na faktach historycznych dotyczących palenia czarownic. A tu przyszło zaskoczenie. Autor snuje baśń wykorzystując historię i to co fantastyczne, magiczne. Anglia, Londyn roku 1577 są opisane w tak cudowny sposób, a zarazem prosty, że ja czułam się tak, jakbym stała na tamtych ulicach. Tu jest wszystko: historia, w prosty, ale jakże plastyczny i przystępny sposób pokazująca czas kiedy kobiety płonęły na stosie, dwie królowe, które autor w idealny sposób wplótł w tę magiczną opowieść, magia w postaci wiedźm, chowańców, jasnowidzących, eliksirów. Charakterystyczne dla tego czasu tawerny i trupy teatralne. A także wyraźny podział ówczesnego społeczeństwa. A i nie brakuje słynnej Tower i...kruków, które tworzą klimat drugiej części książki. Podsumowując: książkę szczerze polecam. Nauczyła mnie ona, żeby nie do końca ufać opiniom. To już kolejny raz, kiedy pozycja o dość niskich ocenach okazuje się w moim odczuciu godna polecenia, kupienia i przekazania jej historii dalej...