Jesteśmy społecznością, która kocha książki

"U siebie i na wyjeździe" to taka książka, którą zawsze uważałem, iż sam napiszę lub zawsze chciałem napisać - taka swojska pogadanka, na luzie, o wszystkim co się chce, o rzeczach najważniejszych ze zbioru tych najmniej istotnych, lub odwrotnie. Książka i narracja, dla której wcale nie musi być ograniczeń. Taka jest literatura epistolarna. Taka jest ta książka. To nostalgia za światami lub światem, których już nie ma, bo albo odchodzą, albo nie będzie ich lada moment. To tomy książek, zapach tytoniu, kawy, rozmowy z ludźmi (artyści, intelektualiści, handlarze) o ich własnym świecie w którym żyją, a którego nie widać i do którego być może już nigdy nie będzie się miało wstępu, mimo, iż istnieje on poza czasem. Nie mogłem się oderwać - dwóch intelektualistów (nudziarzy?) rozprawiających o życiu? Nuda... I to jest właśnie doskonałe w przypadku tej lektury.