Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Moje pierwsze spotkanie z twórczością Artura Biernackiego, to przeczytany jakiś czas temu komiks "Kurhan Na Przylądku", będący adaptacją opowiadania Roberta E. Howarda. Być może pamiętacie (a jeżeli nie, to możecie obczaić opinię na mojej stronie),byłem pod olbrzymim wrażenie prac autora. Idąc za ciosem sięgnąłem więc po jego debiutancki album "Hexenberg: Ursula Hammel", z którym możecie zapoznać się na stronie . I jak tym razem wyglądało nasze spotkanie?? Zapraszam do opinii. Ursula Hammel zostaje skazana za zabójstwo swojego dziecka. Jej katem i oprawcą zostaje ojciec tegoż pacholęcia, który wyrzekł się go przed jego narodzinami. Zakopana żywcem i przebita palem, Ursula jednak nie umiera... Zawieszona pomiędzy życiem a śmiercią, postanawia odnaleźć nową drogę, która pozwoli nadać sens jej dalszej egzystencji na ziemskim padole... Ok, ja się za znawcę komiksowego rzemiosła nie uważam. Cały czas uczę się tego świata, poznając nowych twórców, mnogość stylów jakimi dysponują, wielokrotnie zachwycając się narysowanymi przez nich historiami. I tak ma się właśnie sprawa z Arturem Biernackim. Jak wcześniej wspomniałem, już pierwsze nasze spotkanie było niesamowitym przeżyciem. Podobnie ma się sytuacja w przypadku omawianego albumu. Kadry są surowe, doskonale oddające klimat i warunki w jakich żyli ludzie w roku pańskim 1577. Niemal czuć pod palcami - kolokwialnie mówiąc - "smród, brud i ubóstwo" tamtych czasów. Doskonale prezentują się również momenty gdy wpadamy w sidła wewnętrznego dramatu głównej bohaterki, zagubionej, tracącej wszystko co miała... Niezwykle mrocznie natomiast robi się, gdy nad całą opowieścią zaczyna roztaczać się aura grozy. Szczególnie można ją odczuć w drugiej części historii i w samym jej zakończeniu. Pięknie się to wszystko prezentuje, oj bardzo pięknie. Dodatkowym smaczkiem jest to, że została ona oparta na faktach, a postać Ursuli Hammel istniała naprawdę, o czym możemy przeczytać w posłowiu autora. Koniecznie muszę jeszcze wspomnieć o warstwie kolorystycznej, którą stworzył Jakub Oleksów. Podkreśla ona doskonale to wszystko o czym wspomniałem wcześniej. Podsumowując, nawet sobie nie wyobrażacie, jak się cieszę, że udało mi się trafić na twórczość Artura Biernackiego. W sumie jestem już po lekturze kolejnego jego komiksu (tym razem osadzonego w zupełnie innych klimatach),który prezentuje się równie rewelacyjnie. Ot, taki mały spojler na zakończenie. Tyle ode mnie!!! Do usłyszenia!!!