Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Od dłuższego już czasu żywo interesują mnie tematy związane z polską służbą zdrowia, a socjologia medycyny należy chyba do moich ulubionych odłamów tej dziedziny nauki. Nic zatem dziwnego, że od czasu do czasu sięgam po publikacje mówiące o tym, jak wygląda ochrona zdrowia w Polsce i czemu jest aż tak źle. Książkę Soleckiej poleciła i pożyczyła mi jedna z prowadzących zajęcia pani doktor na moim wydziale. Oj, ucieszyłam się znacznie, bo chrapkę na tę pozycję miałam już od bardzo długiego czasu. Małgorzata Solecka jest dziennikarką specjalizującą się już od dwudziestu lat w zagadnieniach dotyczących służby zdrowia. I widać doskonale, że wie jak o jej problemach pisać. Autorkę można nazwać mało obektywną, ale broni się po pierwsze licznymi cytatami, a po drugie - no, dajcie spokój - przedstawiane przez nią opinie są zadziwiająco zbieżne z tym, co większość z nas sądzi. A przynajmniej ja ciągle kiwałam głową zgadzając się z autorką! Super rzeczą w książce są zestawienia statystyk polskich ze światowymi (i nie, nie zawsze to my jesteśmy ci najgorsi) oraz zarysowywanie społeczno-historyczno-politycznych kontekstów, które dają odpowiedzi na wiele ewentualnych pytań, które mogą pojawić się podczas lektury. Jeżeli już można autorce coś zarzucić to na pewno to baaaardzo duży krytycyzm. Nawet kiedy opisuje to, z czego może być dumni - czyli naszą inwazyjną kardiologię - zaraz daje prztyczka w nos i wyjaśnia, czemu wcale nie jest tak klawo jak nam się wydaje. Recenzja z okładki - zresztą recencja prof. Janusza Skalskiego - zachęca do sięgnięcia po tę książkę wszystkim, tak pacjentom, jak i pracownikom służby zdrowia. Mogę tylko podpisać się pod opinią pana profesora.