Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Przytłaczająca. Książka przytłacza ogromem informacji - zwłaszcza historycznych, podręcznikowych. Po jej przeczytaniu nie czuję się bogatsza o jakąś wiedzę, ponieważ niewiele da się zapamiętać, kiedy co chwilę pojawiają się same daty i nazwiska kolejnych cesarzy, shogunów itp. Czułam się trochę, jakbym czytała notatki - nawet nie sam podręcznik, tylko jakiś jego krótki skrót. Na niekorzyść wpływają też czarno-białe fotografie. Kolejnym minusem jest to, co "ma zadziwiać". Odnoszę wrażenie, że autora najbardziej zaskoczyła liczba przystanków pokonywanych koleją oraz to, że na wejściu do metra są bramki... Japonia. Kraj, który wszystkim zadziwia jest relacją z podróży. Podróży, która była w roku 2003. Może to jest problem - coś, co mogło zadziwiać prawie 20 lat temu, teraz już nie jest takie nadzwyczajne (np. te bramki). Trzeba jednak przyznać, że choć sama miałam okazję odwiedzić Kraj Kwitnącej Wiśni, to kilka rzeczy mnie zaskoczyło - i dzięki takim fragmentom brnęłam dalej w kolejne rozdziały. Tym, co bardzo mi się podobało były wstawki mitologiczne oraz takie, które nawiązywały do japońskich przysłów i języka. Ogólnie te nieliczne momenty, w których autor przedstawiał kulturę i odkrywał sposób myślenia Japończyków - to przypadło mi do gustu - zdecydowanie bardziej od tych wszystkich dat.