Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Dostałem w prezencie książkę „Szef w relacji z zespołem”. W podtytule napisano, że będzie o tym jak proces grupowy wpływa na psychologię teamu. Przyznam szczerze, że żadnego z autorów wcześniej nie znałem, ale rzucenie okiem na ich biogramy zaostrzyło apetyt na czytanie. Mamy tu rodzeństwo doświadczonych praktyków pracy zespołowej: Agnieszkę Zych od lat startującą w teamie Adventure Race oraz Roberta Zycha, który przed laty na „własnej skórze” zebrał grupowe doświadczenie korporacyjne, a teraz szkoli dużych graczy na polskim rynku. Faktycznie, twórcy zaserwowali to, co mieli najlepszego, czyli opowieści z życia wzięte. Co więcej, są to opowieści z naszych klimatów kulturowych, co daje książce przewagę nad pozycjami tłumaczonymi z angielskiego. Zatem sięgając po książkę oczekiwałem połączenia biznesowych i sportowych doświadczeń autorów z mocnym fundamentem psychologii grupy. Zaintrygował mnie spis treści. Zwykle pracowałem z fazami procesu grupowego wg modelu Tuckmana, czyli: formowanie, burza, normowanie i wykonanie. Tutaj zobaczyłem inne fazy: zależność, różnicowanie, kryzys odpowiedzialności, atak na lidera, nadzwyczajna moc grupy i realne możliwości grupy. Lubię poszerzać horyzonty i miałem nadzieję znaleźć w książce kilka stron wyjaśnienia jak te fazy mają się do innych koncepcji i dlaczego wybrano właśnie ten model. Autorzy umieścili w podtytule zwrot „psychologia teamu”, co wzbudziło moje oczekiwania, co do wiedzy z obszaru psychologii. Niestety ograniczono się do wspomnienia, że grupa polskich psychologów rozpropagowała ten model na początku lat 80. Jak zaznaczyłem wcześniej, jest to publikacja praktyków i zapewne adresowana do innych praktyków, więc może z tego wynikało pominięcie teorii, na których zbudowano opowieść. Przypuszczam, że książka jest adresowana do szefów sprzedaży, szczególnie nowych w tej roli, którym brak doświadczenia zarządzania zespołami. Dzięki konkretnym radom Roberta Zycha, taki odbiorca dostaje „instrukcję obsługi” zespołu. Bowiem faza po fazie, opisano typowe zachowania, pułapki emocjonalne, źródła wyzwań w zespole oraz rekomendowane działania. Zalecenia są jasno przedstawione, wizualnie podkreślone w postaci rysunków, a ich kwintesencję zebrano w 8-stronicowym dodatku. W każdym rozdziale Robert Zych opisuje studia przypadku ze swojej kariery zawodowej. Dzięki temu czytelnik znajduje konkretne i autentyczne przykłady zjawisk opisywanych w publikacji. „Szef w relacji z zespołem” ma dwóch autorów. Drugim jest Agnieszka Zych, która pięknie ubarwiła książkę swoimi opowieściami o ekstremalnych rajdach. Jej historie są doskonale opowiedziane, zawierają mocną dawkę prawdziwej autorefleksji człowieka działającego w sytuacjach granicznych. Niejako „przy okazji” przemyca fundamentalne prawdy o ludzkiej naturze np. „Kiedy się boję, zazwyczaj strach mnie paraliżuje, ale w sporcie jakoś potrafię przekuć ten strach w działanie. Podobnie jest w biznesie. Przestaję się bać, kiedy zaczynam działać. Ale ruszenie tyłka, aby zacząć zawsze sprawia mi kłopot.” Agnieszka Zych dołożyła starań, aby jej sportowe opowieści harmonijnie wpisywały się w strukturę książki zbudowaną na filarach faz procesu grupowego. Czytamy tu o budowaniu zespołu do zawodów Subaru Primal Quest w USA, czy o konflikcie z liderem na mistrzostwach w Nowej Zelandii. Pomysł połączenia, w jednej publikacji, doświadczeń sportowych i biznesowych uważam za bardzo dobry. Także zdjęcia z zawodów nadają książce sympatyczny klimat. Przenoszenie wniosków o skutecznych rozwiązaniach z pozornie odległych dziedzin życia może owocować innowacyjnymi wnioskami i wytyczeniem nowych szlaków rozwoju. Jednak książka „Szef w relacji z zespołem” jest moim zdaniem dowodem na to, że gdy budowanie pomostu między sportem, a biznesem przerwie się na etapie wklejenia do książki biznesowej wspaniałych opisów sportowych, to traci się szansę na stworzenie synergii. Rozdziały sportowe i biznesowe są w tej publikacji odległe zarówno treścią jak i formą. Jest bardzo mało fragmentów łączących te obszary i pomagających czytelnikowi przenosić wnioski pomiędzy sportem i biznesem. Dysonans między modułami widziałem tak duży, że momentami miałem ochotę sięgnąć po nożyczki i podzielić książkę na dwa osobne materiały: biznesowy i sportowy. Reasumując, jeśli Agnieszka Zych napisze kolejną książkę o swoich doświadczeniach sportowych, to na pewno po nią sięgnę. Obrazowy język, autentyczność doświadczeń i odwaga w mówieniu o swoim rozwoju oraz o pokonywaniu barier wzbudziła mój szacunek i sprawiła, że słowa Agnieszki Zych czytałem „żarłocznie”. Robert Zych dostarczył dobrych i przystępnie zebranych wskazówek działania dla managera zmagającego się ze swoim zespołem. Przypuszczam, że zostanie to docenione przez szefów, którzy rozpaczliwie szukają klucza do zrozumienia tego, co dzieje się w „teamie”. Lektura „Szefa w relacji z zespołem” zapewne podziała kojąco na liderów zadających sobie pytanie „czy coś jest nie tak ze mną, czy z nimi”? Autorzy odpowiadają, że napięcia są naturalnym elementem rozwoju każdej grupy i warto je twórczo wykorzystać.