Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Kiedy zaczynałam czytać "Silence is Golden" na Wattpadzie byłam na fali zachwytu pierwszymi dwoma tomami, które naprawdę ogromnie mi sie podobały, ze względu na walory historyczne, kreację postaci oraz niesamowity humor. Niestety na tamten moment tom trzeci był ukończony dopiero w połowie i uznałam, że nie będę czekać co tydzień na kolejny rozdział, tylko poczekam aż Pan Thier dokończy tą część i wtedy zabiorę się za konytnuację. Wracając do niej liczyłam, że znajdę to co tak bardzo mnie oczarowało, choć już w pierwszej połowie przeczytanej, nie podobał mi się kierunek w którym podążała fabuła (konkretnie wyprawa do Ameryki Południowej). Początek, kiedy wszystko miało miejsce w Londynie było jak zwykle super, ale potem zaczęło się robić kiepsko... i po dokończeniu powieści jestem ogromnie rozczarowana. Postacie nie ewoluują, ich relacja cały czas stoi w miejscu. Mam wrażenie, że każdy rozdział to inna odsłona tego samego. Autor próbuje budować miłosne napięcie ale ogromnym kosztem całej książki - fabuła poszła w odstawkę i wszystko poleciało na łeb na szyję. Zakończenie troszkę uratowało całe to masło maślane, ale przez ten nijaki "środek" powieści, zapał do kontynuowania bardzo osłabł, choć nie powiem jestem zaintrygowana. Lilly to nie ta sama dziewczyna co wcześniej i zaczęła mnie irytować, Rikkard na szczęście wiele sie nie zmienił, ale on sam nie uratuje książki. Jeżeli autor nie skupi się na tworzeniu konkretnej i ciekawej fabuły, tylko będzie kombinował z pożądaniem i uczuciami między głównymi bohaterami, to naprawdę nie ma sensu dalej tego czytać. Pomijam już fakt, że miała to być trylogia i obawiam się że wyjdzie z tego kolejny tasiemiec, których nienawidzę, to jednak najbardziej cieszyłabym się, gdyby Robert Thier zatrzymał się i napisał tom trzeci od nowa raz jeszcze i naprawdę przemyślał to co chciałby tutaj przedstawić, bo robi sie coraz mniej realnie i zaczyna wiać tanim romansidłem. Nie wiem czy będę kontynuować - czas pokaże.