Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Nie da się ukryć, że "Tam mieszkam" to nie żaden Kapuściński. To po prostu zbiór historii, transkrypcja z rozmowy. Czy można oceniać ją jako literaturę? Nie wiem. Brakuje tu nieco głębi, dziennikarskiej dociekliwości, umiejętności analizy. Nie jest to literacki reportaż, raczej blog na papierze. Może się to wydawać kontrowersyjne, mi jednak podczas czytania nie przeszkadzało. Może później, po głębszym zastanowieniu. Na szczęście fanem tego gatunku nie jestem, a jedyne reportaże jakie do tej pory czytałam w formie książki były autorstwa Kapuścińskiego. Tutaj jednak nie ma co porównywać, gdyż są to dwa zupełnie różne światy i koncepcje. Mi "Tam mieszkam" czytało się po prostu przyjemnie, dowiedziałam się co nieco o różnych kulturach i modelach społeczeństw. Pomysł ukazania tej obcej nam codzienności oczami Polaków, którzy z jednej strony stali się jej częścią, a z drugiej wciąż patrzą na nią przez pryzmat własnego kraju, jest strzałem w dziesiątkę. Nikt, tak jak nasi rodacy, nie potrafiłby przybliżyć nam różnic, niuansów, ciekawostek, które dostrzegają w nowym otoczeniu. Jednocześnie chęć podróży i przekonania się na własnej skórze, jak żyje się tam naprawdę, jest niwelowana nieco przez przebijające z większości wywiadów tęsknotę za ojczyzną i konieczność dopasowania się, dostosowania, czasem niezrozumienie, bycie, mimo wszystko, kulturowym Innym. Cała recenzja: https://lostarandliterature.blogspot.com/2019/09/ziemio-ojczyzno-moja.html