Jesteśmy społecznością, która kocha książki

„Rok koguta” to książka, która jako pierwsza wywołała u mnie potrzebę odpoczęcia od trudnej literatury. Sama zastanawiałam się, czemu tak się stało, skoro nie stronię, chociażby od czytania reportaży o ciężkim kalibrze. Tereza Boučková w książce dzieli się przede wszystkim problemami z wychowaniem dwóch adoptowanych chłopaków romskiego pochodzenia. Temat ten rozpala i dzieli czeskie społeczeństwo, wywołując u rodziców, którzy zdecydowali się na adopcję wyrzuty sumienia. Problemy, które Tereza wraz z mężem mają z adoptowanymi synami, nie są drobne. Narkotyki, okradanie domowników, kuratorzy to tylko część z nich, a wpływ, jaki wywołują na funkcjonowanie rodziny, jest destrukcyjny. Na wybrykach starszych braci cierpi najmłodszy z synów, małżonkowie złe emocje rozładowują kłótniami. Autorka obnaża się przed czytelnikami ze swoich problemów w małżeństwie. Wiele w tej książce o bezradności i samotności, o wyrzutach sumienia i granicach, których postawienie jest jedyną nadzieją na utrzymanie obitej doświadczeniami rodziny. Książka została ciekawie skonstruowana. Mocno angażujące emocjonalnie fragmenty, przeplatane są tymi pozornie spokojniejszymi. Czytelnik jednak jest w stanie wyczuć, że to momenty napiętej ciszy przed burzą, która nieuchronnie zbliża się do rodziny. I chyba właśnie szczerość tej książki, bliskość z emocjami autorki powoduje, że nie jest łatwo przejść obok niej obojętnie i chociażby bez chwilowego uszczerbku na własnym samopoczuciu. Ps. Książka z racji tego, że pisarka jest również scenarzystką zawiera sporo fragmentów i odniesień do klasyków kina światowego.