Jesteśmy społecznością, która kocha książki

” Trzymaj się z dala, kochanie. Opowieść o Afryce Wschodniej” Konrada Piskały jest książką, która w największym skrócie pisząc, miała opowiedzieć o tym, jak wygląda miłość w krajach Afryki Wschodniej.
Jest to jakieś założenie, z którego mógłby powstać dobry reportaż. Mógłby, gdyż pomysł jest ok, jednak wypełnienie wnętrza książki jest rozczarowujące.

Przede wszystkim przytoczone historie nie są w moim odczuciu reprezentatywne. Zresztą, dla mnie chyba nigdy spojrzenie na szeroki temat przez pryzmat indywidualnych opowieści takie nie jest.

W moim odczuciu w książce jest stanowczo za dużo autora (uwierzcie przez pomyłkę napisałam słowo “bohatera”), oraz historii z jego życia. Wspomnienie wakacji, gdy jako dziecko nie potrzebował nic i to sprawiło, że właśnie ten czas wspomina jako najszczęśliwszy, by później przytoczyć historię dziecka pochodzącego z jednego z opisywanych państw Afryki Wschodniej, które czeka na matkę wracającą z potwornie ciężkiej pracy w kopalni, ze świadomością, że nie mają nic, ale mają siebie i swoją miłość. To nie to samo. Wspomnienia z dzieciństwa, w którym żyło się w błogiej nieświadomości wartości pieniądza, nie ma nic wspólnego z życiem, w którym każdy dzień bez możliwości spożycia odpowiedniej ilości pożywienia brutalnie o tej wartości pieniądza uczy.

Oddając sprawiedliwość, w książce znajdują się też historie, których czytanie jest angażujące. Tylko ponownie, mi zabrakło ich szerszego osadzenia. Aktualnie to historie do przeczytania i prawdopodobnie szybkiego zapomnienia.

Autor często puszcza w tej książce wodze fantazji i ma to odzwierciedlenie w zastosowanych zwrotach. Nazbyt często pisze o dawnej urodzie, którą można jeszcze dostrzec w twarzach jego rozmówczyń.
Niestety wątki historyczne zostały opisane tak jakby historia krajów afrykańskich była czytelnikom dobrze znana, ja mam w tej dziedzinie braki, lektura tej książki nic na lepsze u mnie nie zmieniła.

Ostatnia rzecz istotna dla ludzi czytających zbyt uważnie. W redakcji umknęło nieco poprzekręcanych słów czy przyimków prostych. Mnie to wytrąca z płynnego czytania.

Mam wrażenie, że słowo „Opowieść” z tytułu świetnie oddaje to czym jest ta książka. To zbiór bardzo dygresyjnych opowieści, trochę o danych krajach, o ludziach w nich żyjących, o sobie i własnych odczuciach. Nie tego szukałam w tej książce.

” Trzymaj się z dala, kochanie. Opowieść o Afryce Wschodniej” Konrada Piskały jest książką, która w największym skrócie pisząc, miała opowiedzieć o tym, jak wygląda miłość w krajach Afryki Wschodniej.
Jest to jakieś założenie, z którego mógłby powstać dobry reportaż. Mógłby, gdyż pomysł je...

Rozwiń

Zwiń

Sześć surowców, którym nie poświęcamy codziennie nadmiernej uwagi. Sześć surowców, bez których nasza codzienność wyglądałaby zupełnie inaczej. Nie zastanawiamy się co daje nam elektryczność, wymieniając telefon na nowszy model i wrzucając stary do szuflady, nie myślimy o potencjale tego urządzenia oraz o surowcach, które mogłyby wrócić do wtórnego obiegu. Książka Conwaya to nie tylko dokładne przyjrzenie się sześciu tytułowym surowcom: piaskowi, soli, żelazu, miedzi, ropie i litowi. To także podróż przez wieki, przez czasy gdy człowieka nie było jeszcze na ziemi, a zachodzące procesy tworzyły zasoby, z których aktualnie dane nam jest korzystać. Conway opisał w tej książce złożoność procesów chemiczno-fizycznych, oraz zagadnienia geopolityczne. Odkrycie poszczególnych zasobów w danym rejonie to szansa na rozwój, uniezależnienie się od dostaw zewnętrznych, ale też obciążenie środowiska.
To nie tylko książka o surowcach, ale również tekst w którym widać docenienie nauki i jej rozwoju. Conway za sukces uważa, to że nie myślimy o zaawansowanej technologii towarzyszącej nam na co dzień. Sądzę jednak, że powinniśmy mieć świadomość tego jak pozyskiwane są surowce, jak są przetwarzane i w jakim stopniu wpływają na otoczenie. Oddam oczywiście sprawiedliwość autorowi, który opisał szereg negatywnych wydarzeń związanych z pozyskiwaniem i obróbką poszczególnych surowców. Jednak jest to, przynajmniej w moim odczuciu, ukazane jako cena, którą jako ludzkość płacimy za postęp.

Dzięki zaangażowaniu autora czytając można odwiedzić miejsca, w których pozyskiwane są surowce, odwiedzić fabryki, w których dochodzi do ich przetwarzania.
Podsumowując: jeśli ktoś potrafi w angażujący sposób napisać 100 stron o piasku, to musi być to pasja, i w książce Conwaya tę pasję widać.

Sześć surowców, którym nie poświęcamy codziennie nadmiernej uwagi. Sześć surowców, bez których nasza codzienność wyglądałaby zupełnie inaczej. Nie zastanawiamy się co daje nam elektryczność, wymieniając telefon na nowszy model i wrzucając stary do szuflady, nie myślimy o potencjale tego ur...

Rozwiń

Zwiń

“Głód”. Reportaż, w którym Martin Caparros stara się uchwycić, czym jest głód. W tym celu reportażysta odwiedził wiele państw, rozmawiał z osobami dotkniętymi głodem, lekarzami organizacji Lekarze bez granic, czy działaczami organizacji pozarządowych.
Uchwycenie istoty głodu nie jest łatwe.
Jest to książka o tym, że pozornie najedzona osoba doświadcza głodu, bo głód to niedobór składników odżywczych, mikro i makroelementów.
Jest to również książka o tym, że często o głodzie setek tysięcy osób decyduje konstrukt państwa, i sztuczne dzielenie granic jak od linijki.
Jest to książka o spekulacjach cenami żywności na giełdach towarowych i wyzysku wielkich korporacji w krajach rozwijających się.
To również historie kobiet, które decydują się na świadczenie usług seksualnych czy surogactwo, gdyż w ten sposób są w stanie zapewnić sobie oraz rodzinie dostęp do żywności.
To obraz ludzi, którzy decydują się grzebać w ogromnych wysypiskach śmieci w celu znalezienia czegoś do jedzenia.
To również obnażenie manipulacji danymi statystycznymi, które sprawia, że może faktyczna liczba głodujących na świecie się nie zmniejsza, ale zmniejsza się ich procent w ujęciu dekad, co uznawane jest za sukces, gdy ten trzeba odtrąbić.
Patologii powodujących głód jest wiele, im większa ich kombinacja występuje w danym miejscu, tym większej ilości dotyka oraz tym trudniej jest się klęski głodu pozbyć.
I wbrew temu, co czasami można usłyszeć, problemem wcale nie jest za duża liczba ludzi na świecie, a raczej gargantuiczna zachłanność jednostek zachłyśniętych kultem wzrostu.

“Głód”. Reportaż, w którym Martin Caparros stara się uchwycić, czym jest głód. W tym celu reportażysta odwiedził wiele państw, rozmawiał z osobami dotkniętymi głodem, lekarzami organizacji Lekarze bez granic, czy działaczami organizacji pozarządowych.
Uchwycenie istoty głodu nie jest łatwe...

Rozwiń

Zwiń