Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Miciński żył zbyt krótko, by jego talent pisarski i intelektualny mógł się w pełni rozwinąć. Ale nawet to, co zdążył napisać – kilkanaście większych szkiców oraz kilkadziesiąt artykułów i listów, mieszczących się w jednym tomie Pism – wystarczy, by zaliczyć go do grona wybitnych eseistów. Jego twórczość sytuuje się na pograniczu filozofii i literatury, wyrażając filozoficzną refleksję nad kondycją ludzką przy pomocy repertuaru środków stylistycznych właściwych literaturze pięknej. Jego eseistyka była w pi-śmiennictwie polskim zjawiskiem bezprecedensowym, zbliżonym do tekstów wczesnych romantyków niemieckich (jednak tylko pod względem formy, nie zaś treści). Dla Micińskiego, który z początku pisywał i publikował także wiersze, lecz szybko porzucił poezję, esej stał się medium przekraczającym granicę oddzielającą filozofię od literatury. Dlaczego jednak chciał ją przekroczyć? […]