Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Nie smakuje mi współczesne jedzenie, te wszystkie diety fit, bezglutenowe produkty, chemia w produktach spożywczych i modne przyprawy (jak ja nienawidzę bazylii!). Dlatego kiedy z przyczyn losowych musiałem zapewnić obiady dla całej rodziny, sięgnąłem po pozycję z XIX wieku, którą miałem przeczytaną już w dzieciństwie (takie dziwne miałem wtedy hobby, wszystko czytałem, nawet poradniki i instrukcje obsługi). I co ciekawe, wszystkim domownikom smakowało jedzenie proponowane przez Lucynę Ćwierczakiewiczową w moim wykonaniu. Podobno ciężkie jedzenie, tłuste, słone i pieprzne, a nawet rodzinnym diabetykom nie skoczył cukier w tamtym okresie. Jednym słowem bardzo smaczne. Do tego przeliczanie dawnych pudów i innych dziwnych wag z przygotowania jedzenia czyni niezapomnianą przygodę. Polecam serdecznie i dziękuję za uwagę! PS jeszcze za jedno lubię autorkę, oboje wolimy bardziej biały pieprz niż czarny!