Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Piękna powieść przedstawiająca ponad 100 lat pewnej śląskiej rodziny i kolejnych jej pokoleń. Książka rozpoczyna się w 1848 roku i trwa aż do powojennych lat 50-tych. Michał Schlosarek aby pomóc swoim rodzicom udaje się do Gleiwitz w poszukiwaniu pracy. Przez przypadek wdaje się w bójkę z synem sędziego, który obiecuje mu zemstę. Michał z pomocą kolegi ucieka z miasta i ukrywa się. W końcu trafia pod skrzydła lekarza Juliusza Rogera. Właśnie w jego domu poznaje Adelę, swoją miłość i przyszłą żonę. Książka przeplatana jest narodzinami, miłością, śmiercią, wydarzeniami wojennych, ale jest też dosyć spory wątek kryminalny. Przewijają się w niej takie miasta jak Gliwice, Mysłowice, Świętochłowice, Czeladź, Racibórz, Będzin i wiele innych. Marian Piegza pięknie ukazuje nam wartości rodzinne i tradycje Ślązaków. Jest emerytowanym nauczycielami i popularyzatorem historii Śląska. Widać, że ma ogromną wiedzę i dba o zgodność faktów historycznych. Napisał też książki "Odnaleziony portret" oraz "Inga i Mutek", które razem z "Kolejami losu" stanowią trylogię. Można je również czytać pojedynczo. "Koleje losu" są jakby prologiem poprzednich powieści, które ja na pewno przeczytam. Po przeczytaniu tej książki stwierdzam, że to świetna lektura dla osób mieszkających na Śląsku lub takich jak ja chcących Śląsk bliżej poznać. Żałuję tylko, że zaledwie na 300 stronach autor zawarł tak piękną 100-letnią historię rodziny. Chętnie przeczytałabym o niektórych bohaterach troszkę więcej. Moją bardzo krótką recenzję kończę cytatem z książki "Kto żyje w pamięci swych bliskich, ten nie umarł, jest tylko daleko. Martwym jest ten tylko, o którym się zapomina".