Jesteśmy społecznością, która kocha książki

W uproszczeniu powiem, że ta powieść to historia Janisa, który zaintrygowany tajemniczym napisem na ścianie (takie niby-graffiti) prowadzi w jego sprawie małe śledztwo. W całej powieści jednak napis nie dominuje i chociaż spaja fabułę (i napędza akcję),to tak naprawdę tematem książki jest raczej radzenie sobie Janisa po śmierci żony i jego poskramianie samotności. W jego życiu powstała straszna pustka, którą na różne sposoby próbuje zapełnić. Przy okazji poznajemy całą plejadę postaci, z których część jest tylko luźno związana z Janisem. To malowane z wielkim rozmachem tło pokazuje nam realia, różne momenty w historii Grecji, jej politykę. Było to dla mnie bardzo interesujące, chociaż mało wiem o tym kraju i jego współczesnej historii, więc na pewno nie byłam w stanie wyłapać wszystkich zależności i dostrzec aluzji. Nie sposób nie zgodzić się z opinią Reptara, który pisze o zagubieniu w gąszczu greckich nazw. Mnie też myliły się lokalizacje, a i z bohaterami czasami był problem, zwłaszcza, że fabuła przeskakuje od jednych do drugich i zdarzało się, że trudno było nadążyć. Przeskoki dotyczyły nie tylko bohaterów (wątek tego, wątek tamtego),ale także - najczęściej - czasu. Raz dzień dzisiejszy Janisa, potem dzieciństwo jego żony, potem dziesięć lat temu życie jego kolegi ze studiów itp. (tutaj pokazałam to i tak w ogromnym uproszczeniu). Zmienia się także forma - pomiędzy "zwyczajnymi" rozdziałami zdarzają się także wstawki tytułowane Chloe (01,02 itd.),w których żona Janisa opowiada ich historię w pierwszej osobie. Ukazują nam one bohatera w zupełnie innym świetle niż trzecioosobowa narracja o jego "dniu dzisiejszym". Inna forma pojawia się też, gdy kilka rozdziałów zajmuje przytoczenie fragmentów dziennika, który pisał dawno temu wuj Janisa. Do tych wszystkich zabiegów dochodzą jeszcze eksperymenty narracyjne i komentarze metatekstowe, kiedy narrator manipuluje opowieścią (ale też nami, odbiorcami),zacierając granice między snem bohatera a wydarzeniami. A sama akcja chwilami jest naprawdę zaskakująca, również w zakresie wątków erotycznych i historii bardzo poplątanych relacji Janisa i jego przyjaciół (poplątanych w przeszłości, ale i obecnie). Bardzo się cieszę, że przeczytałam tę książkę. Ciekawa jestem, na ile zamiłowanie do literackich eksperymentów jest charakterystyczne dla współczesnych powieści greckich. Była to wymagająca lektura, ale bardzo mi się podobała.